'O, ik dacht dat we over Schroder zouden praten. Alledaagse wanen schreef ik in 2005, dus dat is alweer een tijdje geleden! Hoop dat ik nog weet waar het over gaat.
Dat bleek ze te weten. Het boek is een portret van een huwelijk. Charlotte en Clak leven ogenschijnlijk gelukkig in een huis dat ze net hebben gekocht, maar de idylle wordt verstoord als de moeder van Clark doodgaat. Ze pleegt zelfmoord. Zijn moeder was al zo lang als Clark zich kon herinneren geestelijk niet helemaal in orde. Zal hij erfelijk belast zijn? Is hij voorbestemd om zelf ook gek te worden? Hij heeft last van waandenkbeelden, hij leeft zijn leven alof hij er eigenlijk niet bij betrokken is.
Charlotte heeft geen last van waandenkbeelden, maar is de dochter van ouders die ze niet kent. Ze is geadopteerd door een ouder Italiaans echtpaar. Ze groeide er aangenaam op, maar warm is anders.
Het huwelijk wordt dus gevormd door twee mensen die bang zijn dat ze niet in staat zullen zijn die verbintenis lang stand te laten houden.
Aan het eind van het boek vertelt Clark een mop. Twee mensen zitten op een onbewoond eiland. Schipbreukelingen. Ald ze over een fles wrijven verschijnt er een geest. Die vraagt wat ze wensen. De ene wil gered worden, de ander ziet er tegenop alleen op het eiland te zitten en wenst dat zijn vriend bij hem zal blijven. Een mop van niks, maar hij is veelzeggend. Onze wensen en verlangens zijn onverenigbaar, zeker in het geval van Charlotte en Clark, hoe hoopvol hun geschiedenis ook eindigt.
Luister hier naar het gesprek dat ik met haar voerde...