'Maar je hebt meer dan twee miljoen boeken verkocht. Er zijn niet zoveel schrijvers in Nederland die dat kunnen zeggen. Wat kan je het oordeel van die paar mensen die beroepsmatig boeken lezen dan schelen?' wierp Katja tegen. Nee, ze vond die erkenning toch erg fijn. Niet de reden om het boek te schrijven, maar toch wel belangrijk. Die ene recensent die ze tot nu toe over het boek sprak en het 'fascinerend' noemde, dat deed haar toch wel wat.
'Fascinerend' is de reactie die Carry Slee het meest krijgt op haar nieuwe boek 'Strijken'. Zou je graag erkend willen worden door de literaire kritiek met dit boek? vroeg interviewer Katja de Bruin. 'Als ik eerlijk ben wel.'
Strijken is heel anders dan het werk dat we tot nu toe van Slee kennen. Als ze weer een boek voor volwassenen zou schrijven, dan zou ze helemaal los gaan. En dat is gelukt. Het boek gaat over een schrijver, Johan van Tongeren, die in een psychose belandt en langs de afgrond van onverwerkte emoties scheert. Eerst moeten de demonen uit zijn verleden verslagen worden voordat hij verder kan leven.
Bovendien schijnt het een bloederig boek te zijn. In welke zin het dat is wordt nog niet helemaal duidelijk – zowel Carry als Katja willen nog niet te veel prijsgeven – maar kennelijk gebeuren er schokkende dingen. 'Maar heb je niet even gedacht toen je besloot dit boek te publiceren dat er mensen zouden zijn die zouden denken: wat doet die Slee nu?' Jawel, daar had ze zeker bij stilgestaan, maar het boek moest worden geschreven. 'Maar we leren nu een kant van je kennen die we nog niet kenden, en als we die eenmaal kennen kun je niet meer terug,' zegt Katja. 'Nee, dat is waar, maar we zijn nooit meer wie we gisteren waren toch?' Op Twitter schreef ze eind deze maand in de hoedanigheid van wie ze gisteren was nog dit: 'Er stonden gisteren lange rijen voor een handtekening van Carry Slee op de Tina-dag XL in Duinrell!'
'Je moet wel tegen een bloederig verhaal kunnen,' zegt Katja nog een keer. Carry begint langzaamaan genoeg te krijgen van de nadruk op de bloederige aspecten. 'Nou, het is maar in één hoofdstuk hoor. De meeste mensen die ik er over heb gesproken vonden het helemaal niet zo bloederig hoor.' Wat vonden die er dan van? wil Katja weten. 'Fascinend,' antwoordt Slee.