Ze doen Kamagurka's show SPROOK vandaag met zijn tweeën, maar Herr Seele zegt maar één woord gedurende de hele show (‘stok’). Kamagurka is aan het woord, en hij zet een lage, slepend-mystieke stem in. Een stem die past in een donker bos. Want daar speelt zijn improvisatiestuk zich af. ‘Een bos met twee bomen, en hoe kun je het beste lopen? Van de tweede boom, via de tweede boom, naar de tweede boom. Dat is het snelst.’
Kamagurka hoopt op een interactieve voorstelling. ‘Zonder publiek ben ik een zot’, zei hij in een interview in Vrij Nederland. Een paar keer wees hij vanavond met verwonderde blik in het luchtledige, en vroeg aan iemand op de voorste rij: ‘wat is dat?’ Je voelt hem al aankomen: 'het is een kabouter', aldus de vrouw in het publiek die zelf hard om haar vondst moet gniffelen. Het is nog een van de geïnspireerdere antwoorden uit het publiek. Een andere geluksvogel die op het podium wordt gehaald lijkt er weinig zin in te hebben. Als de beste man wordt gevraagd wat hij doet voor zijn geld, antwoordt hij: ‘van alles’. Vraagt Kamagurka het nog een keer, blijft het stug: ‘verschillende dingen’. Dit publiek maakt van Kamagurka een zot.
Gelukkig moet Kamagurka het niet alleen van deze reacties hebben, en heeft hij ook iets voorbereid. Dit zijn de beste momenten in de show. Vaak zijn het woordgrapjes, als: ‘jullie maken Belgenmoppen, wij Belgen spelen ze na.’ De opsomming, beginnend met: ‘ware de natuur echt perfect, dan…‘ heeft het meeste effect op het publiek. ‘Ware de natuur echt perfect, dan zou er niet één soort water op mars zijn, maar twee: plat en bruisend.’ ‘…Dan zou roos als je spaghetti eet naar Parmezaanse kaas smaken.’ ‘…Dan zou een hengst in een weiland naast vier poten en een enorme paardenlul ook een hand hebben.’ ‘…Dan zou de balzak bij schipbreuk opblaasbaar zijn.’ ‘…Dan zouden anorexialijders automatisch geboren worden in een vluchtelingenkamp: “ik heb geen honger.” “Dat treft.”’ Dit grappenvuur werkt live wel. Maar dan vertrouwt hij weer op het publiek: ‘Dan zouden mannen geen tepels hebben. Wat doet u met uw tepels mevrouw?’ ‘Heel veel.’ ‘Maar wat?’ ‘Van alles. Dat wil ik niet zeggen.’ ‘Maar dit is cróssing bórder!’ Kamagurka redt de situatie net op tijd.
Hij noemt zichzelf een absurdist, maar de absurdste situatie in deze show was onvoorbereid. Kamagurka vroeg een Chinees meisje op het podium, en vroeg haar hem te reanimeren (‘re-a-ni-meren, kom je uit China? Re-a-ni hao!’). Hij ging erbij op de grond liggen. De verwachting is dat het meisje enigszins ongemakkelijk zal gaan dralen en het liefst door de grond zou zakken op zo’n moment. Maar dit meisje was de situatie volkomen meester en ging, terwijl het publiek verwachtingsvol toekeek, even een praatje maken met de nog altijd schilderende Herr Seele. Kamagurka lag al een tijdje te wachten op de grond toen ze een stok pakte en hem op zijn hoofd sloeg. Het woord reanimeren vond ze te moeilijk, zei ze met een Chinees accent.
SPROOK is een beetje op het flauwe af (‘Is het een haas of een konijn? Het is een konijn met een hazenlip’), en ik mis een verhaallijn, want die verwachting wekt de naam van de show. Maar als je in een goede stemming bent en dat ben je, want je bent op Crossing Border, loop je toch met een glimlach de zaal uit.
Kamagurka staat afgetraind in tanktop op het podium. Achter hem staat met glimmend hoofd zijn vriend Herr Seele te schilderen op een groot kartonnen bord. Hij doet me denken aan die vervaarlijk uitziende Italiaanse scheidsrechter met een kop als een biljartbal, Pierluigi Collina. (Maar boekenlezers weten toch niks van voetbal.) Stokstijf naast hen staat een doodgewoon uitziende man. Hij wordt geschilderd.