De laatste aflevering van onze rubriek, waarin het woord is aan jullie. Welk verzonken boek moet terug op de kaart en waarom? De komende weken worden jullie bijgestaan door schrijvers met suggesties.

Zoals Philip Huff, die in ons online radioprogramma Boekencast binnenkort John McGaherns Memoir zal bespreken.
 
De oceaan die boeken heet is diep. Zelfs het oppervlak is al zo omvangrijk dat we er zelden nog toe komen in de diepzee te duiken. En toch is dat om meerdere redenen een interessante exercitie. Zo zou er bijvoorbeeld een geschiedenis van de westerse beschaving te schrijven zijn die langs onbekende namen voert, bij wijze van negatief van de officiële geschiedschrijving. Achter Cervantes gaan veel anonieme Spaanse halftalenten schuil, achter elk vers van Goethe staan duizenden anonieme, door prutsdichters vervaardigde gedichten die nooit meer een lezer zullen bereiken.
 
Maar dat is spel. Een gedachtenexperiment. Het gaat nu om de vraag welke in de vergetelheid geraakte boeken het verdienen door ons gereanimeerd te worden. De afgelopen maanden heb ik een aantal boeken getracht nieuw leven in te blazen, op de bescheiden schaal die deze boekensite past. Joseph Winkler kwam op die lijst voorbij, Jean Lorrain, Felipe Alfau. Dat zijn de schrijvers die nog niet eens zo heel diep onder het oppervlak liggen. Ze worden gekend. Er zijn ook onbekende schrijvers die niet erkend worden als onbekend moet omdat ze onbekend zijn gebleven. Voorbeelden geven is derhalve moeilijk, maar niet onmogelijk.
 
Zo vond ik ooit in een doos het boekje Romeinse slaafjes van Jos Ruting. Intrigerende titel, mij onbekende auteur. Ik moet het nog steeds lezen. Ooit gehoord van Prosper van Langendonck en Johanna Hoobius? Of van Jo Boer? Zo grondig vergeten dat we zelfs niet meer over miskend spreken. Miskend kun je alleen zijn als iemand je nog kent. De echte onbekende schrijver is even onbekend als de onbekende soldaat.
 
Het gaat hier natuurlijk om het ten onrechte verzonken boek. Om boeken die we eigenlijk zouden moeten koesteren, maar die we prijs hebben gegeven aan de diepzee. Arthur van Schendel? Moeten we die nog lezen? Maria Dermoût? Israël Querido? Rudolf Geel?
 
Menno ter Braak maakte ooit een lijstje van auteurs van wie hij later veel verwachtte. Adriaan Morriën, Adriaan van der Veen, Hans Gomperts, Vasalis en Rudie van Lier. Rudie van wie? Juist. Zijn grootste faam bestaat postuum uit het zwager zijn van Willem Frederik Hermans. Of las u onlangs nog zijn bundel Rupturen?
 
We menen vaak dat de selectie die plaatsvindt een gerechtvaardigde is, dat alleen wat echt goed is boven blijft drijven en de rest bij gebrek aan kwaliteit afzinkt naar de bodem. Dat is een geruststellende gedachte, maar ook eentje die niet klopt. Er is niets rechtvaardigs aan die selectie. Driekwart van de boeken die vandaag in de boekhandel liggen zou ik zonder er een seconde over na te denken inruilen voor de vergeten boeken van gisteren (ook al valt nergens beter te zien hoe het landschap van vergeten boeken er straks uit zal zien dan in een boekhandel van vandaag).
 
Voeg hieronder je favoriete verzonken boek toe:

De zoekresultaten voor "Verzonken boeken". De mistroostige man linksonder is de Duitse psycholoog Gustav Theodor Fechner (1801-1887) die een boek schreef over de anatomie van engelen. Verder bestaat de vangst uit drie keer Komrij (naamgever serie), vijf omslagen van boeken die eerder door ons uit de papieren diepzee werden gelicht, een afbeelding van het boek Amsterdams worstelwedstrijd tegen Spanje uit 1878 en de mededeling dat een plaatje uit voorzorg niet wordt getoond. Welke voorzorg en wie ermee wordt beschermd blijft onvermeld.