Wim Noordhoek liep met haar twee uur lang over de heide, niet ver van haar huis. ‘De Hilversumse hei die ze zo goed kende van de archeologenclub. Zo'n blik die nooit een scherf vuursteen uitsluit,’ schrijft hij op zijn Avondlog. ‘Waar we prompt verdwaalden. Verdwalen met Kitty Hooijer, wat kan je beter overkomen.’
D. Hooijer was een pseudoniem. Ze heette eigenlijk Kitty Ruys. In 2001 debuteerde ze met een verhalenbundel bij uitgeverij Van Oorschot, Kruik en Kling. Er volgden nog twee bundels met korte verhalen: Zuidwester meningen en Sleur is een roofdier. In 2009 verscheen haar roman Catwalk en in 2011 De wanden van Oeverhorst.
Er was nog meer werk in voorbereiding, blijkt uit wat haar uitgever, Wouter van Oorschot, over haar schrijft:
'Begin april dit jaar stuurde ze ons uit het niets de oerversie van Berichten van een zakenman, die ik meteen las omdat een nieuwe Hooijer bij verrassing voor mij een dubbele verrassing is, voortaan wás, verdorie... Het heette nog De kattenhond. Kort daarop meldde ik haar mijn enthousiasme met een paar kritische noten, waarop zij op voor haar zo karakteristieke wijze als volgt reageerde:
[...]
dank voor je reactie waar ik heel blij mee ben.(bis)
Ik zal kort en zakelijk antwoorden.
1. Ja ik vond het boek te kort, ja ik wil dolgraag het eind uitbreiden. Maar ik ben bang dat ik ga janken als de hond doodgaat.
2. Zelf had ik de stukjes tussen haakjes waar Peter negatiever wordt, willen uitbreiden. Als ik dat doe dan krijg je meer Peter.
Ik dacht echter wel dat hij gelijkmatig was. Maar ook hij met zijn verkapte opdracht tot moord is een mens.
3. Ik stel voor dat ik doorschrijf vanaf het eind. Wat het wordt is nog niet zeker. Dus daarom jouw inzichten erbij zou ik moeten doen voor mijn opvoeding.
4. Langskomen, ja zou leuk zijn. Het mooiste geluid hier is de wind door de kale takken. Binnenkort is er blad, kunnen we naar het bos. Zoiets?
haast is er nergens,
nogmaals dank,
veel goeds,
[...]
Maar al haar brieven waren zo kort en onvervreemdbaar Hooijeriaans dat we al vanaf haar eerste, nu zo'n vijftien jaar geleden, dachten dat daar, komt tijd komt raad, vast een brievenboek in zat.
Afgelopen juni stuurde ze dan Berichten van een zakenman toe en zoveel was zeker: het zou vroeg in het voorjaar van 2014 verschijnen. We wisten dat zij met haar gezondheid kampte maar ze berichtte ons daar zo onsentimenteel over dat we niet in de gaten hadden hoe dicht ze bij het einde was.
Hooijers volstrekt authentieke talent heeft een relatief klein oeuvre opgeleverd, dat naar het mij voorkomt nog door te weinig mensen als uitzonderlijk wordt onderkend. Zoals letterkundige Kees Fens eens opmerkte moet iedere schrijver na zijn dood in zijn werk herboren worden. Moge Berichten van een zakenman daartoe straks de aanzet geven.'