#Woldhorst

De inspiratie voor het eerste Nederlandse twitterfestival komt van het Twitter Fiction Festival uit de Verenigde Staten: een initiatief ontstaan uit het idee dat Twitter een platform kan zijn waar literatuur interessante, nieuwe vormen kan aannemen. Zo werd er tijdens het Twitter Fiction Festival 2014 door een ongeboren baby getwitterd vanuit de baarmoeder en kwamen personages uit verhalen tot leven op hun eigen twitterkanalen waarop zij wreed over elkaar roddelden.

De Nederlandse versie, Camping #Woldhorst, is een initiatief van Uitgeverij Atlas Contact. Ook zij proberen de grens van wat literatuur is op te zoeken en wellicht te overschrijden. Marketing medewerker Martine van As (@martinevanas): ‘Op Twitter lopen werkelijkheid en fantasie dwars door elkaar. Net zoals in de literatuur is op Twitter iets waar als je het kunt opschrijven. Op Twitter moet dat in 140 tekens, maar ook dan kun je iets zeggen wat de moeite waard is, wat je aan het denken zet, dat de verbeelding laat stromen.‘ Schrijvers, waaronder Caspar Janssen, (@casparjanssen) Joubert Pignon (@joubertpignon) en Roos Schlikker (@roosschlikker) twitteren gedurende de hele dag over het fictieve campingverblijf. Joubert Pignon heeft de camping nog steeds niet gevonden, maar twittert wel bloemrijk over wat hij onderweg tegenkomt. Roos Schlikker twittert uit naam van de dubieuze Kees: de vieze man in de bosjes die je eigenlijk niet wilt tegenkomen op een festival. Zo vervult iedere schrijver een rol, maar er is ook een gangbaar literair programma bestaande uit onder andere publicaties van korte verhalen en lezingen.

Door #Woldhorst te volgen wordt het publiek onderdeel van het festival en komt het met elkaar in contact. Martine: ‘Er hebben al zoveel mensen die niet gerelateerd zijn aan de uitgeverij aangekondigd dat zij een tent opzetten op #Woldhorst, dat hadden wij van te voren niet kunnen bedenken en niet kunnen organiseren.‘ Er wordt gezellig gekeuveld over het wel en wee van het kamperen, er worden luchtbedpompjes geleend en mensen mengen zich in elkaars gesprekken. Dit gevoel van saamhorigheid maakt het festival nog het meest een echt festival. Martine: ‘...iedereen kan meedoen. Je hoeft geen kaartje te kopen. Je hoeft geen tent op te zetten. We hebben geen hekken. Twitter is ongecensureerd en anarchistisch. Ons festival is dus van iedereen die de hashtag gebruikt.‘

Het grote risico is natuurlijk dat het hier bij blijft: een inside joke van schrijvers en aanhakers die doen alsof ze kamperen, terwijl ze eigenlijk allemaal braaf achter hun computer zitten. Veel gebabbel over het campingleven, maar weinig literaire inhoud. Met Camping #Woldhorst heeft Atlas Contact een fictieve omgeving gecreëerd voor de schrijvers en festivalgangers om in samen te komen. Dat gebeurt veelvuldig, waardoor het literaire programma dreigt ondergesneeuwd te raken.

Dat neemt niet weg dat het festival gratis te “bezoeken” is en dat het niet in duigen zal vallen bij slecht weer: voordelen ten opzichte van een echt festival. En net zoals bij elk festival is iedereen toegestaan zijn eigen plan te trekken. De ene Woldhorstbezoeker zal in zijn opklapstoeltje voor zijn tent blijven zitten keuvelen, de ander zal hopelijk wél de literatuur opzoeken. Of het festival zich bij de lijst van analoge zomerfestivalklassiekers gaat voegen is afwachten, maar een begin is in ieder geval gemaakt, dat benadrukt ook Martine. ‘Natuurlijk is dit de eerste keer en zijn we aan het ontdekken wat het is en wat de mogelijkheden zijn van zo’n festival, terwijl we het aan het maken zijn. ‘