‘Je zult het al wel begrepen hebben. Ik hou van niemand. Van de kinderen natuurlijk wel, maar verder van niemand. Ik knik, hoewel ik het niet wist, en Ivan vindt het vanzelfsprekend dat ook ik het vanzelfsprekend vind.’ Het is een bepalende scène uit het eerste hoofdstuk van Malina, de enige voltooide roman van de Oostenrijkse schrijfster Ingeborg Bachmann. Het boek dateert al uit 1971, maar verschijnt nu in een herziene vertaling van Paul Beers, die onlangs de Letterenfonds Vertaalprijs won. Malina is een vervreemdende roman over een vrouw die niet alleen gekweld wordt door een obsessieve liefde, maar ook door herinneringen aan de oorlog, waarover ze gruwelijke nachtmerries heeft. Vertaler Paul Beers voorzag dit duistere verhaal van een verhelderend nawoord.