Poëzie schrikt de meeste mensen af, heeft de naam moeilijke taal te gebruiken voor moeilijke onderwerpen als Liefde en Dood. De angstige lezer kan echter met een gerust hart in Sanatorium (Cossee) duiken; Vrouwkje Tuinman doet nooit moeilijk, ook niet wanneer het ziekte en verderf betreft. Met een lichte toon en humor beziet ze het kwakkelende lichaam en de onbetrouwbare geest. Elk kwaaltje is hier het begin van het naderende einde – zelfs een verbeterende gezondheid kan reden tot piekeren zijn:
‘Van min zes ben ik naar min vier gegaan.
‘Van min zes ben ik naar min vier gegaan.
Dat baart me zorgen. Als ik zo doorga is alles
straks, op mijn oude dag, scherp omlijnd.’
Zo gevat en zachtaardig is het memento mori zelden nog gebracht.
Sanatorium
Vrouwkje Tuinman
Verschenen bij Cossee, 2014