Schijnbaar laconieke mededelingen die het levensverhaal van haar vertelster laten sprankelen van de wrange humor en melancholie. Een jeugd met een polderdivamoeder, mislukt actrice, die sterft aan kanker; een wat onbeholpen vader, psychiater, die er daarna het beste van probeert te maken. Doelloze schrijfsterdromen in Parijs, gedoe met vriendjes, een pril eigen gezin. Tamelijk doorsnee materiaal is het eigenlijk, dat wordt opgetild door een uitzonderlijke toon en timing. ‘Als mijn moeder over haar trouwdag praatte, kreeg ze tranen in haar ogen. Ze had nooit met de toneelschool moeten stoppen.’ Topdebuut.