‘Hij wist niet dat die indolentie beperkt houdbaar was,’ noteert Martha Batalha droogjes in haar vermakelijke roman Het verborgen leven van Eurídice Gusmão (Nieuw Amsterdam). Voor Eurídice was het huwelijk eerder iets endemisch, het overkwam je op zekere leeftijd gewoon. ‘Net als een griepaanval.’ Zij had willen reizen en studeren, maar daarvan kon in het Brazilië van de jaren veertig geen sprake zijn. Het moge duidelijk zijn: dit is een verhaal met een ongezouten feministische boodschap. Maar wel een die door Batalha verpakt wordt als een swingend sociaal sprookje.