De zwarte japon waarin zij Vronski’s hart verovert op dat gedenkwaardige bal is door Boland opgeluisterd met een ‘festoentje’ en waar de jurk in de vertaling van Wils Huisman nog was gegarneerd met Venetiaanse kant, is dat nu Venetiaanse guipure geworden. Deze nieuwe vertaling is dus niet per definitie toegankelijker dan de oude. Toch leest de nieuwe Anna (Athenaeum) als de Russische trein waaronder ze haar tragische einde vindt. Boland zelf noemt het verhaal in zijn korte nawoord ‘graatmager’ maar tegelijkertijd schiep Tolstoi met Anna Karenina ‘een wereld waaraan God weinig zou hebben toe te voegen.’