Ze was traag van geest, scheel, uiterst zwijgzaam, boers en wereldvreemd, wat duidt op een binnenwereld die collega-schrijvers en academici fascineerde. Twee buitenechtelijke kinderen waren mede het gevolg. Deze marginale outsider schreef oorspronkelijke verhalen die doen denken aan Stifter en zielsverwant Robert Walser, met wie ze een voorliefde deelde voor ongeplande, eindeloze wandeltochten. In de bundel De landweg (1921), verschenen bij Lebowski met een nawoord van Peter Hamm, schetst de ik-verteller waaruit een depressie (‘Ik was mezelf ontvallen’) bestaat en hoe die de beleving van de werkelijkheid tot een verschrikking maakt.