De dochter die haar geëmigreerde vader gaat opzoeken omdat hij terminaal ziek is, de moeder van de au pair die zich in de achtertuin van haar gastgezin verhing, de vrouw van de man die nadat hij door een auto is geschept een vreemde is geworden. Menselijke drama's die de Deense Caroline Albertine Minor in haar verhalenbundel Zegeningen (DasMag) kaal maar prachtig verbeeld.
Zeven verhalen die stuk voor stuk net zoveel zeggingskracht hebben als complete romans, omdat Minor de gave heeft emoties met een paar goedgekozen beelden invoelbaar te maken.
Haar droge, onderkoelde humor en oog voor het absurde (psalmen zingen met baby’s onder leiding van een dominee met knokige knieën), maakt al dit leed licht en dragelijk.