Op de eerste pagina's van Ik heb het de tuin nog niet verteld (Cossee), schrijft Pia Pera nog gloedvol over het geluk dat een tuin kan bieden, maar Pera, een Italiaanse schrijfster die Russische literatuur doceerde, is ziek. Ze heeft ALS en haar krachten nemen af. Niet langer kan ze zelf wieden en snoeien, al probeert ze het soms toch. Op handen en knieën poot ze haar tulpen, in de hoop dat ze straks weer overeind kan komen. Dit dagboek gaat over hoe het is om afhankelijk te worden van anderen, hoe alleen zijn ineens een zeldzame luxe is. 'Ik begin steeds meer te lijken op een te verzorgen plant.' Een erudiet, verdrietig en eerlijk verslag over hoe je het leven loslaat.
Een dagboek over hoe het is om afhankelijk te worden van anderen