Général Idi Amin Dada: Autoportrait

Frankrijk 1974. Documentaire van Barbet Schroeder.

Een portret van de schizofrene dictator Idi Amin Dada van Oeganda, die in 1971 aan de macht kwam door een staatsgreep. Schroeder, die hem filmde tijdens de hoogtijdagen van zijn schrikbewind, onthoudt zich van commentaar, maar laat de perverse Amin vrijuit praten en die bazelt zo'n onzin uit, dat deze documentaire een karikatuur wordt. Idi Amin Dada werkte bereidwillig mee en ging daarbij zover om de inname van de Golanvlakte te simuleren. Zijn grootheidswaanzin is meer dan lachwekkend, maar in retrospect vergaat je het lachen als je bedenkt hoe verschrikkelijk wreed hij was, als je beseft dat hij de dood van een half miljoen mensen op zijn geweten heeft. Na de bevrijding van de passagiers van een lijnvliegtuig van Air France door Israëlische commando's in 1976 in Entebbe, begon Amins gezag af te brokkelen. Hij vluchtte in 1979 naar Libië, maar hij werd in 1980 afgeschoven naar Saoedi-Arabië, waar hij in 2003 op 75-jarige leeftijd overleed. Eigenlijk zou de bloeddorstige Amin, die de reïncarnatie van het kwaad was, zich hebben moeten verantwoorden voor een internationaal gerechtshof wegens volkerenmoord, net zoals de in zijn cel overleden ex-president van Servië Slobodan Milosevic of Saddam Hoessein van Irak, die o.a. ruim vierduizend koerden liet doden met gifgasaanvallen. Maar een land als Saoedi-Arabië levert niet uit, zeker niet een ex-staatshoofd, dat te gast is. Toen Amin, die aan het begin van zijn presidentsschap nog internationaal werd gerespecteerd en toen het eindresultaat van deze film zag, heeft hij ervoor gezorgd dat de documentaire jarenlang niet mocht worden uitgezonden door de Franse tv, in wiens opdracht de film was geproduceerd. De rolprent mocht wel vertoond worden in theaters, maar in een gecoupeerde versie zoals de rechter bevolen had, waardoor hij 10 minuten korter was. Na de val van Idi Amin Dada herstelde Schroeder zijn werk. Het camerawerk is van Néstor Almendros. Mono.