'Het besef dat ik hoognodig weer een film moest maken kwam in Rotterdam, op het festival van 2014. Vrienden van mij waren daar voor de première van Helium en ineens irriteerde het me dat ik zelf niets meer maakte. Er was een soort prestatieangst waar ik vanaf moest. De volgende ochtend schreef ik een synopsis die ik indiende bij het Filmfonds.'
Dat was voor een plek in ‘De oversteek’, een samenwerkingsproject dat jonge regisseurs de kans biedt hun eerste speelfilm te realiseren. Het plan werd gehonoreerd en de film werd Quality Time.
Al lijkt het plan dat Bakker destijds indiende in vrijwel niets meer op het eindproduct. 'Nadat het was goedgekeurd en ik begon met schrijven kreeg ik een enorme weerstand tegen wat ik aan het doen was. Het oorspronkelijke idee ging over iemand die aan het eind van de film een transformatie doormaakt en ietsje wijzer wordt. Maar het inzicht van het hoofdpersonage voelde niet echt, het voelde opgedrongen, alsof mensen dat van een film verwachten. Dat leverde bij het schrijven veel woede en frustratie op. Om stoom af te blazen ging ik er allemaal andere dingen bij halen. Dingen die echt uit mijn tenen kwamen. Dat gevecht dat ik met mezelf leverde zit ook in de vijf mannelijke hoofdpersonages uit mijn film. Want uiteindelijk werd Quality Time een film met vijf hoofdstukken.'
Filmmaker Daan Bakker (Harderwijk, 1979) viel in 2009 en 2010 op met de korte films Jacco’s film en Bukowski, maar daarna bleef het stil. Tot nu.
'Om stoom af te blazen ging ik er allemaal andere dingen bij halen. Dingen die echt uit mijn tenen kwamen.'
Droogkomisch
Die hoofdstukken verschillen onderling enorm van vorm. In de eerste (‘Koen’) zien we alleen maar witte balletjes die met elkaar praten. 'Ik heb dat met die ballen opzettelijk aan het begin van de film gezet. Dan zijn de verwachtingen die je van een film hebt gelijk gesloopt en sta je hopelijk open voor wat er dan verder nog gaat komen. Het laatste deel ('Jef ') is het meest realistische. De beweging is een beetje dat je eerst van bovenaf toekijkt en er uiteindelijk middenin zit.'
De wereld van de vijf hoofdpersonen in Quality Time is absurdistisch en vaak ook droogkomisch. 'In alle vijf mannen zitten wel dingen die ik in mijzelf herken. Dingen waar ik niet bepaald van gecharmeerd ben. Neem Jef, die een goede indruk wil maken op zijn schoonfamilie en veel te veel zijn best doet. Dat herken ik wel. Bij mezelf roept dat irritatie op, maar als ik het in een van mijn personages zie, dan kan ik daar wel om lachen en wordt het makkelijker voor me om er begrip voor op te brengen.'
Quality Time is een van de acht films die door IFFR werden geselecteerd voor de prestigieuze Hivos Tiger Competition. Bakker vindt het fijn dat de film herkend wordt. 'Hij past goed in Rotterdam. Het is een stekelige, licht opstandige film en die associatie heb ik ook met Rotterdam.'