In blijde afwachting van het komende festival, of juist heel gespannen?
‘Net als met film is er geen licht zonder duister, geen drama zonder pijn, en dus geen festival zonder spanning. Maar die typisch creatieve IFFR chaos die de breedte van cinema beslaat, is altijd iets om naar uit te kijken. Al die filmmakers, al dat publiek, al die filmprofessionals met een spannend idee onder de arm – kortom al die humans of planet IFFR, natuurlijk word ik blij van dat vooruitzicht. En dan moeten al die mooie films nog gaan draaien...’
Wanneer is het festival geslaagd?
‘Tijdens IFFR kunnen we frisse, gekke, afwijkende en uitdagende films laten zien die veel meer doen dan vermaken alleen. Die niet alleen voorgekauwde antwoorden voorschotelen, maar vragen durven stellen over wat het betekent mens te zijn. Dus geslaagd is het festival als deze nieuwe perspectieven ook na het festival bij het publiek door blijven zingen. Vragen over hoe we omgaan met geschiedenis bijvoorbeeld, of wat mensen beweegt in verschillende delen van de wereld. Want dat heeft uiteindelijk alles te maken met de persoon die we elke dag weer in de spiegel zien.’
Er draaien veel Nederlandse films in Rotterdam dit jaar. Gaat het goed met de vaderlandse cinema?
‘Haha, daar valt best veel over te zeggen. Waar ik in ieder geval erg blij mee ben is dat we op het festival meerdere Nederlandse films en coproducties kunnen laten zien die ambitieus zijn in hun thema, aanpak of vorm. Die met typisch Nederlandse eigenheid vermaken en tegelijk zonder gêne voluit gaan. Soms in eigengereide confrontatie, soms in formele overdenkingen of messcherpe analyses van wat het betekent een mens te zijn die is opgegroeid in een allesoverheersende beeldcultuur. Het is immers precies in die wereld waarin IFFR ruimte geeft aan het andere geluid. Soms fel en luid, soms juist ingetogen en stil. En ja, dan is het te gek dat we in Nederland een van de grootse festivals ter wereld hebben en eigen makers die daarin tot hun recht komen.’