In het levendige, hoopvolle maar ook grimmige jeugddrama Rocks vertellen regisseur Sarah Gavron (Suffogrates) en scenarioschrijver Theresa Ikoko het verhaal van de vijftienjarige Nigeriaans-Jamaicaanse Shola, alias Rocks, die opgroeit in Oost-Londen.
De film werd volledig in samenwerking met de (onervaren) actrices gemaakt. Tijdens een masterclass op het International Film Festival Rotterdam deelde Gavron samen met associate director Anu Henriques de lessen die ze leerde tijdens het maakproces.
Tijdens een masterclass op IFFR 2020 vertelde de Britse filmmaker Sarah Gavron hoe ze haar jeugddrama Rocks ontwikkelde samen met de jonge hoofdrolspelers. 'We laten op deze manier de stem van honderden vrouwen horen.'
Les 1: Wees geduldig
'De acteurs brachten een jaar lang samen door, vol drama- en jeugdworkshops. Lunchbreaks werden gebruikt om met ze te praten over hun leven en dagelijkse beslommeringen. Een culturele uitwisseling, waarin ze alles deelde, waaruit fundamentele vriendschappen en thema’s ontstonden. De nadruk lag erop om de actrices comfortabel te laten voelen in hun lichamen, laten en doen. Het was niet het doel om goede acteurs van ze te maken, maar om ze vertrouwen te geven en te leren over hoe zij de wereld zagen. Ze bloeiden echt op gedurende dat jaar. Als we dit slechts een week lang hadden gedaan, dan waren ze echt nooit gecast.’
Les 2: Denk divers
‘Met Rocks hopen we de weg vrij te maken voor nieuwe storytellers. Goede representatie van jongeren met verschillende afkomsten zien we nog niet genoeg. Dus vertel juist de verhalen vanuit dat perspectief. Als een studio zegt dat ze niet nog een keer dit verhaal willen, stel dan de vraag waarom we constant films over oorlogen en kostuumdrama’s zien, maar niet over jonge, zwarte vrouwen. Gebruik dat privilege, die positie en nuttige relaties om deuren te openen die voor een ander gesloten zouden blijven. Het begon klein maar uiteindelijk laten we op deze manier de stem van honderden vrouwen horen.’
Les 3: Blijf vechten
‘Houd vast aan een eigen visie, uitgesproken ambitie en vecht ervoor. Een afwijzing betekent niet dat je het verkeerd doet. Wanneer een studio zegt: we hebben nog nooit zoiets gezien, dan moet het juist gemaakt worden. Hadden we niet volgehouden en geloofd in dit project dan was Rocks één van de honderdduizend verhalen geworden die niet verteld zouden zijn. Creëer verbondenheid in de groepen en ruimtes waarin je werkt, met mensen die zich bezig houden met dezelfde thema’s, dilemma’s en vraagstukken. Zodat je samen een sterk front vormt. Dat zorgt voor een omgeving waar iedereen gelijkwaardig is qua stem en inbreng.’