De Chinese regisseur en scenarist Jia Zhangke is geboren 1970, en opgegroeid in het plaatsje Fenyang. Zelf noemt hij het een klein dorp, maar met ruim 300.000 inwoners was FenYang toen bijna net zo groot als Utrecht nu. Zhangke wordt veelal beschouwd als de aanvoerder van de 'zesde generatie', een groep Chinese filmmakers die sinds begin jaren negentig buiten het door de staat gereguleerde studiosysteem om werken en vaak met een kritische blik naar de razendsnelle industrialisering van China kijken. Met zijn speelfilmdebuut Pickpocket (1998) viel hij direct wereldwijd in de prijzen.
Toen Jia Zhangke de film Yellow Earth (1984, Chen Kaige) had gezien, wist hij dat hij ook filmmaker kon worden. Hij herkende in de stijl van de film zijn eigen interesses, mensen en locaties. Dit resoneerde met Zhangke's eigen ervaringen uit zijn jeugd. Jia Zhangke meldde zich aan bij een van de slechts acht filmscholen in China, met als idee om cameraman te worden. ‘Cameramensen zijn magiërs,’ vindt Jia. ‘Maar helaas, de vereiste om cameraman te worden was dat je minimaal 1,70 meter lang moest zijn, en me aanmelden voor de regisseursopleiding durfde ik niet!’ Jia vertelt dat er jaarlijks tienduizenden aanmeldingen binnenkomen voor deze opleiding, en dat er maar 12 worden aangenomen.
Voor 1990 mocht je als filmmaker in China alleen propagandafilms maken. Jia’s film Pickpocket was in China dan ook ‘not done’. Hij is met deze film een pionier in de (Chinese) filmindustrie geweest, door hoofdpersonages in zijn werk te gebruiken die tekortkomingen hebben. Er waren ook wel andere onafhankelijke filmmakers in China, maar die uitten volgens Jia hun rebellie in de vorm van scheldwoorden. Dat vond Jia Zhangke niet voldoende, hij wilde echte verhalen vertellen omdat die de tijdsgeest van China goed reflecteert. Pickpocket heeft op meerdere internationale filmfestivals gedraaid en wereldwijde faam gekregen. Jia Zhangke heeft gesprekken gehad met onder andere ambassadeurs uit andere landen, en waant zich (niet alleen) naar eigen zeggen belangrijk in de samenkomst van verschillende culturen die hierbij kwam kijken.
‘Ik laat het leven zien zoals het is,’ zegt Jia Zhangke over de thema’s van zijn films. Hij maakt zijn films objectief door een soort afstand te creëren tussen hem en het publiek. Het is volgens Jia de bedoeling dat het publiek gelijk is aan de personages, zodat ze zich beter kunnen identificeren.