Dit jaar bestond de vijfkoppige VPRO-publieksjury in Rotterdam uit Keston Pollard (46), Dorien Riswick-Keultjes (67), Vlada Brenici (20), Marinko Saponia (38) en Annelies Groot (51). Van de acht genomineerde films koos deze jury Transnistra van Anna Eborn als winnaar van de VPRO Big Screen Award. Transnistra zal worden uitgebracht in de Nederlandse bioscopen, worden aangekocht door de VPRO en worden uitgezonden op NPO 2. Voor de officiële prijsuitreiking zaten we met vier van de vijf juryleden aan tafel.
De juryleden van de VPRO Big Screen Award vertelden over hun eigen ervaringen op IFFR, de acht genomineerde films en natuurlijk de uiteindelijke winnaar: Transnistra van regisseur Anna Eborn.
©
VPRO Cinema
v.l.n.r. Keston Pollard, Dorien Riswick-Keultje, Vlada Brenici, Annelies Groot en Marinko Saponia.
Kunnen jullie wat vertellen over jullie persoonlijke band met IFFR?
Keston: ‘Ik ben dertig jaar geleden chauffeur geweest op IFFR en altijd blijven hangen. Ik vind het heel bijzonder om nu onderdeel te mogen zijn van een jury.'
Vlada: ‘Dit is mijn eerste keer op het festival, en ik zit meteen in de jury! Het IFFR staat wel een beetje voor ‘de andere film’, dat sprak me erg aan en daarom besloot ik me aan te melden.’
Marinko: ‘Ik kom al een jaar of negentien als bezoeker naar het festival. Ik ben naar mijn eigen bescheiden mening een film-veelvraat, en IFFR is wel een beetje de heilige graal voor filmliefhebbers, het is een van m’n favoriete festivals.’
Annelies: ‘Mijn band met IFFR is eigenlijk pas sinds dit jaar zo intens. Twee jaar geleden kwam ik hier voor het eerst. Dit voor mij de perfecte gelegenheid om zoveel dagen vrij te nemen, speciaal om alleen maar films te kijken. Al m’n verwachtingen zijn uitgekomen.’
Hoe was het om samen in de publieksjury te zitten?
Marinko: ‘Met vijf verschillende personen heb je ook vijf verschillende perspectieven. Eigenlijk vond ik het een vrij organisch iets, we hebben goed naar elkaars bevindingen geluisterd en dat voelde heel natuurlijk, alsof ik de andere juryleden al jaren kende.’
Keston: ‘Dit is een heel divers gezelschap, inclusief Dorien, die er niet bij kon zijn vandaag. Er zijn best grote leeftijdsverschillen, maar we zaten wel vaak op één lijn wat betreft de films.’
Vlada: ‘Je merkte dit ook in de nabesprekingen van de films. Zelfs als de meningen erg uiteenlopend waren kwamen we erachter dat je in het gesprek met elkaar toch wat meer nuance ging aanbrengen in je mening.’
Marinko: ‘Je merkte meteen dat we allemaal liefhebbers zijn, dat we heel aandachtig luisteren en kijken naar de films. Alle perspectieven hielpen om tot een eindoordeel te komen.’
Hoe was het om het festival van binnenuit te ervaren?
Keston: ‘Het kunnen zien van andere films was voor mij heel waardevol. Mijn budget is normaal gesproken niet zo groot dat ik een hele dag kan spenderen om films te kijken. Dat vond ik heel prettig.’
Marinko: ‘Ik vond onze eerste ontmoeting op kantoor erg leuk. Dat was een paar dagen voor het festival losbarstte en je proefde de sfeer en de spanning. Ik vond het een bijzondere inkijk in het binnenste van het festival.'
©
IFFR
Still uit Transnistra van Anna Eborn
Waarom is de keuze gevallen op Transnistra?
Annelies: ‘Transnistra geeft een inkijkje in een wereld waar men vooroordelen over heeft of die men niet kent. Normaal smijten tieners de deur naar die wereld dicht en Transnistra zit er heel dicht bovenop. Alles komt erin terug: roekeloosheid, geldingsdrang, maar ook zware gesprekken over wat ze overkomt.’
Vlada: ‘Ik kom zelf uit Moldavië, dus ik herkende de verhalen heel erg. Aan de ene kant zie je een roekeloosheid en aan de andere kant echt de uitzichtloosheid van het land. Ik vind het bijzonder dat andere mensen dat nu ook kunnen zien. Verder was het echt een heel universeel verhaal, over geldingsdrang, groepsdruk, zorgeloosheid, dat is voor iedereen wel herkenbaar.’
Keston: ‘Met beperkte middelen hebben de makers iets heel moois en poëtisch neergezet, met ontroerende beelden en muziek waar we allemaal door gegrepen werden.’
Marinko: ‘Ik zag duidelijk de overgangen van de onschuldige en naïeve gesprekken tussen de tieners naar zwaardere thema’s. Dit was ook te zien in de seizoenswisselingen. De zomerse dagen gingen over in de grijze, koude winter en dat las je duidelijk af op de gezichten.’
Welke films hebben nog meer indruk gemaakt?
Keston: ‘Wat ons betreft heeft ook Queen of Hearts veel indruk gemaakt.'
Annelies: ‘Queen of Hearts gaf echt buikpijn. Ik heb nog uren wakker gelegen van die film.’
Vlada: ‘Ik ben niet zo vaak met buikpijn de zaal uit gekomen, maar gisteren voelde ik het inderdaad ook nog een tijdje! Je merkte het ook in de zaal, iedereen leefde mee. Sommigen waren zelfs personages aan het toejuichen.’
Marinko: Voor mij persoonlijk is God of the Piano een heel memorabele film, ik vind hem ook prachtig gemaakt met muziek. En steengoed acteerwerk van de hoofdrolspeelster!’
Annelies: ‘Bangla vond ik ook erg leuk. De manier van filmen was erg verrassend en verfrissend. Het is een zwaar thema, maar omdat de regisseur het verhaal dicht bij zichzelf houdt is het voor een groot publiek toegankelijk.’
Wat zouden jullie willen meegeven aan de VPRO Big Screen Award-publieksjury van 2020?
Vlada: ‘Luister naar elkaar, dat is erg belangrijk. Aan het begin merkte ik dat ik m’n eigen mening erg aan het projecteren was. Maar als je vervolgens hoort hoe anderen erover nadenken en goed luistert wordt de discussie over de film veel beter.'
Keston: ‘Daar gaat het voor mij ook om. Je ziet meerdere perspectieven als je naar elkaar luistert. Dat heeft mijn mening ook wel een beetje gestuurd. En als je ergens enthousiast over bent is het natuurlijk leuk om het er achteraf met andere filmliefhebbers over te kunnen hebben.’