Acht filmtips voor het Holland Animation Film Festival

Dimensieoverstijgend sprookje over een bergmeisje en een stadsjongen die van lichaam en leven wisselen. Animepoëzie van de regisseur van The Garden Of Words en 5 Meters Per Second.

De maker van het meesterwerk Le tableau keert terug met een weemoedige overwintervertelling. Daarin mist de gepensioneerde Louise in een al verlaten badplaatsje de laatste trein. Ze besluit dan maar te blijven en krijgt gezelschap van een pratende zwerfhond aan wie ze haar herinneringen vertelt.

Epische vijfminutenwestern met het beste plotidee van haff 2017: tijdens een revolverduel tussen cowboys worden twee vliegende kogels verliefd op elkaar. De inktlijntjes in deze, dankzij crowdfunding gerealiseerde Once Upon a High Noon swingen de pan uit. De muziek is een passende pastiche van klassieke Hollywood-kaboem en sappige spaghettiwesternscore. Blauwe bonen, echte liefde – gaat dat zien.

Zombies in Zuid-Korea. Van regisseur Yeon draait tevens de live action-film Train To Busan. Ook daarin waart het ondode volkje rond, alleen nemen de hongerige kannibalen deze keer het openbaar vervoer.

Week na week, jaar na jaar, een leven lang hangt Ariane op het balkon de was aan de lijn. Zoals de wolken in dit prachtige, Klare Lijn-stijlverwante filmpje voorbij ­drijven, zo onherroepelijk trekt de tijd door de hoofdpersoon die zich altijd heeft gevoegd. Brok in de keel gegarandeerd.

Niet na te vertellen spiegedeliese popart-animatie, waarvan Tommy Cooper zou zeggen: ‘Huh, wahwazzat?’

Voordat ze gaat sneeuwruimen, post een eenzame vrouw een brief. ­Melancholiek miniatuurtje uit Letland wekt door de fijnzinnige stilering en algehele elegantie sterke associaties op met het oeuvre van de Franse illustrator Pierre le Tan.

Affijn, Mo en Carl gingen dus eventjes dat oude besje verlossen van wat verborgen goudstaven. Heerlijk boontje-loontje-stripverhaal met nachtsfeerrijke decors in intense kleuren.