Idee
'Na de staatsgreep in 1953 werd mijn vader, die politiek zeer
actief was, verbannen naar de stad Birjand. In die uithoek van Iran verbleef hij
uiteindelijk veertig jaar. Een aantal jaar geleden ging hij weer terug, om zijn
vrienden voor de laatste keer te bezoeken. Die 2000 kilometerlange reis is in
feite mijn film geworden. Verder gaat Journey of the Gray Men ook over de vrouw
op wie mijn vader vóór de staatsgreep verliefd was en die hij door zijn
verbanning uit het oog verloor. Hij wou mij nooit haar naam vertellen. Nu is hij
dood en zal de identiteit van zijn grote liefde voor mij altijd een geheim
blijven. Dat geheim is ook een belangrijk element van mijn film.'
Rust
'Het verhaal draait om drie oude mannen en heeft een nostalgische toon. Daarom
heb ik het met een rustige stijl verfilmd: lange takes, rustige camerabewegingen
. Met jonge mensen als hoofpersonages zou de film veel sneller zijn geworden.
Liefhebbers van actiefilms zullen Journey of the Gray Men waarschijnlijk niet
uit willen zitten.'
Ouderdom
'In Iran is de kloof tussen de
generaties erg groot, en nog steeds drijven ze verder uit elkaar. Ik voel zelf
meer verwantschap met de oudere mensen. Zij zijn traditioneler en staan dichter
bij hun oorsprong. Jonge mensen komen er in Journey of the Gray Men niet al te
best van af.'
Idolen
'Jarmusch, Hartley, Kiarostami, Tarkovski, Joris
Ivens. En het camerawerk van Robby Müller voor Wim Wenders' Paris, Texas vind
ik ook prachtig. Maar ik doe al die mensen niet na. Hun films zijn voedsel voor
mij.'
Droom
'Geen oorlog. Ik zat in militaire dienst tijdens de
oorlog tussen Iran en Irak. Ik moest de lichamen van gesneuvelde soldaten bergen
. Verschrikkelijk was dat. Filmmaken is voor mij geen droom. Een film maak je
gewoon, dus daar hoef je niet van te dromen. Oorlog zal altijd blijven.'