De Uruguayaanse regisseur Manuel Nieto Zas (1972) werkte als assistent-regisseur aan een vroegere Tiger Award-winnaar, 25 Watts van Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella. Met La perrera, over de lethargische jongeman David die van zijn vader de taak krijgt een huis te bouwen in zijn geboortedorp, is hij nu zelf kanshebber op een Tiger Award.

IDEE
'Een goede vriend van mij kreeg van zijn vader de opdracht zijn eigen huis te bouwen, omdat hij niets uitvoerde. Zijn vader wilde hem een schop onder zijn kont geven. Dat was de basis, de uitwerking is wel anders dan wat er in het echt gebeurd is.'

DRUGS
'Zoals David zijn er veel jongeren in Uruguay, en over de hele wereld denk ik. Die net zo'n manier van leven hebben: drugs gebruiken, niets uitvoeren, niets te doen hebben in de kleine plaatsen waar ze wonen. In de film zegt de vader van David dat Uruguay sterke jonge mannen nodig heeft - dat is een grapje, het is een verwijzing naar uitspraken van politici tijdens verkiezingscampagnes. Zulke dingen roepen ze constant.'

VOORBEELDEN
'Ik ben een groot bewonderaar van Nicolas Winding Refn, wiens Pusher-trilogie in Rotterdam te zien is. Daar was ik echt van ondersteboven. Het laatste deel heb ik zelfs drie keer gezien, op het filmfestival van Montevideo . Ik hou ook erg van Argentijnse cinema, Lisandro Alonso bijvoorbeeld, met wie ik gewerkt heb als assistent-regisseur; Pablo Trapero, die Familia Rodante maakte, vind ik ook heel goed. Anderen die ik heel goed vind, zijn de Braziliaanse regisseur Beto Brant, van O invasor, en David Lynch - ik hou erg van de verwarring die hij in zijn films oproept, de symboliek, de gelaagdheid. Je moet de film een paar keer zien om de verschillende lagen te doorgronden.'

AMBITIES
'Nog een film maken. Verder heb ik niet echt ambities, behalve genoeg geld verdienen om te kunnen leven. Voorlopig wil ik ook graag als assistent-regisseur blijven werken, dat is een goede manier om het vak te leren . Ik heb geen filmschool gedaan, dan is dit een goed alternatief. Ik hoop op mijn oude dag te eindigen in zo'n dorp als in de film, waar je lekker niets kunt doen, alleen maar blowen.'

FILMEN IN URUGUAY
'Het is beter geworden dan vijf jaar geleden, maar we zijn nog steeds de fundering aan het leggen van de Uruguayaanse film. Er is geen filmtraditie. Er was voor 1995 nog geen opleiding. Veel mensen hebben leren omgaan met de apparatuur door te werken voor buitenlandse producenten die commercials opnamen in Uruguay, omdat het daar goedkoop is. Er is ook geen vakbond, wat het ook makkelijker maakt. Als je in Uruguay een film maakt, ben je één van de weinigen, wat het voordeel heeft dat je al gauw veel aandacht krijgt. Maar je voelt je alleen. Dat is niet goed.'

Te zien tijdens het IFFR:
Zaterdag 28 januari, 21:45 uur, Pathé 5
Zondag 29 januari, 13:15 uur, Pathé 5
Dinsdag 31 januari, 16:15 uur, Pathé 4
Woensdag 1 februari, 12:00 uur, Cinerama 1