Wanneer de Servische kleingoedsmokkelaar Todor een bijzonder grote kist te vervoeren krijgt, vertrouwt hij het niet en maakt de kist open. Er blijkt een vrouw in te zitten. Todor besluit, tegen haar wil in, voor haar te zorgen. Langzaam leren de twee beschadigde mensen zich voor elkaar open te stellen. Een schilderachtige film van de oorspronkelijk Amerikaanse Nora Hoppe (1954).

Idee?
'Het idee kwam toen ik in Brussel was waar mijn vorige film, Crossing, werd getoond. Ik liep door een achterstandswijk en werd geraakt door het alledaagse leven van mensen in armoede en slechte omstandigheden. Het begon te schemeren en ik moest denken aan een verhaal dat ik in mijn jeugd in Suriname vaak hoorde: dat dingen en mensen tijdens de schemering transformeren. Er kan van alles gebeuren in die uren. Oorspronkelijk zou deze film ook Twilight heten .'

Kleur?
'Ik ben een grote fan van de Nederlandse en Belgische schilders van de 15de tot 17de eeuw, zoals Vermeer. Ze schilderen altijd één concept, en doen dat heel strak, met weinig middelen. En ze gebruiken koele kleuren, zonder dat het geheel koud wordt. Er zit warmte onder verscholen. Ik zag het schilderij Portret van een jonge vrouw van Petrus Christus en werd zo geraakt door zijn kleurgebruik en lichtval, dat ik die stijl ook wilde toepassen in deze film.'

Idolen?
'Ik houd erg van schilders als Vermeer en de Deen Wilhelm Hammershøj vanwege het zachte licht dat ze gebruiken. Verder zijn de art director Hans Dreier en Taiwanese regisseur Hou Hsiao-hsien grote voorbeelden. Zij weten met weinig middelen veel te vertellen. Het maakt niet uit hoe zwaar het onderwerp is, ze vertellen hun verhalen altijd met een soort verwondering. Tegelijkertijd zijn ze drastisch in hun filmtaal. Ze geven de kijker ruimte om zelf in te vullen. Er is ruimte voor contemplatie en mysterie.'

Ambities?
'Ik wil nog rigoureuzer worden in mijn filmstijl. Ik wil mijn taal nog meer aanscherpen. Ik ben nu met twee verschillende projecten bezig, een op celluloid en een op video. Die op video speelt zich af in een lokale kroeg. Ik vind dat een mooie plek, het is het hart van de maatschappij. Helaas gaan ze nu verloren door al die anti-rookwetten.'

Filmen in Italië
'Deze film is geheel opgenomen in Triëst en dat was een bijzondere ervaring. Het is een vreemde stad, omdat het een mix van culturen is. De mensen zijn er vriendelijk, maar gedesoriënteerd en lopen er wat verloren rond.'

La fine del mare wordt vertoond op:
dinsdag 30 januari, 19.15 uur, Pathé 5
woensdag 1 februari, 10.15 uur, Pathé 5
vrijdag 2 februari, 13.15 uur, Pathé 4
zaterdag 3 februari, 19.30 uur, Pathé 3