Jamil, echtgenoot en vader in Kopenhagen, moet met iemand afrekenen, maar eigenlijk is het zijn strijd niet. De Deens-Palestijnse Omar Shargawi wilde met Go With Peace Jamil laten zien dat immigranten uit het Midden-Oosten tegen wil en dank een gewelddadig verleden meeslepen naar hun nieuwe thuis in het westen, en was niet van plan een commercial voor de Arabische gemeenschap te maken. Daar is hij in geslaagd.

Idee?
Het begon een jaar of vijf geleden met een korte film over mensen die net als ik een gemengde achtergrond hebben. Ik snapte niet goed hoe binnen de Arabische gemeenschap religieuze overtuigingen en de haat tussen Shia’s en Sunni’s zo makkelijk naast elkaar konden bestaan, dat wilde ik onderzoeken. Tijdens de montage merkte ik dat er een lange film in zat . Toen heb ik een trailer van drie minuten gemaakt en ging daarmee op de bonnefooi naar de filmmarkt van Cannes. Al voor de oorlog in Irak had ik het scenario geschreven, maar in de tussentijd is de spanning opgelopen, ook tussen Arabieren. Het is minder hoopvol geworden.’

Eerwraak en bloeddorst…
‘Ik wilde geen commercial maken voor de Arabische gemeenschap, maar de dingen laten zien zoals ze zijn. De rode en gele tinten staan voor de warmte tussen Arabieren, maar rood is ook de kleur van bloed en geweld. Dit verhaal speelt zich af binnen twaalf uur. Het is niet fraai, maar dit soort dingen gebeuren werkelijk. Het zou goed kunnen dat die politicus van jullie, Wilders, zegt “Zie je wel!” als hij mijn film ziet. Maar dan heeft hij het toch niet helemaal begrepen. Wat ik wil zeggen, is dat het wraakzuchtige in alle mensen zit. Neem nou de Vikingen, de katholieken, of de mensen van de Balkan. In de beste families slaan broers elkaar ineens de hersens in, of lees je in de krant over dikke vrienden die elkaar op een kwaaie kroegavond aan het mes rijgen. In mijn film zijn het Arabieren die ermee te maken krijgen. Dat maakt het gevoelig materiaal en ik ben benieuwd hoe de Arabische gemeenschap het gaat opvatten. Sommige acteurs zijn Shia en speelden Sunni’s, en andersom. Een enkeling moest daar vooraf wel even over nadenken maar uiteindelijk heeft iedereen zich met hart en ziel ingezet ­– tot aan mijn eigen vader toe, die in de film de vader van Jamil speelt. Ik had zojuist een interview met Al Jazeera en daar zweette ik peentjes voor, want ik verwachtte een enorme bullebak die mij de oren wel eens zou wassen, maar de journalist bleek een aardige vrouw die de film precies zo had opgevat als ik hem heb bedoeld. Een imam in Denemarken heeft ‘m ook gezien en was er erg over te spreken, met uitzondering van die ene kus die erin zit.’

Ambitie?
‘Ik ben begonnen als still fotograaf op sets, omdat ik altijd al filmmaker wilde worden. Op dit moment ben ik met twee projecten bezig. Met mijn vader ga ik een documentaire maken. Hij is in 1948 uit zijn woonplaats Haifa in Israël gevlucht en is sindsdien nooit meer terug geweest. Ik wil samen met hem een reis naar zijn ouderlijk huis maken. Daarnaast ben ik een scenario aan het schrijven over iemand die een schizofreen leven leidt. Hij heeft een Deense vriendin en woont in een yuppie-loft, maar hij heeft ook een gelovige, Arabische kant waar niemand iets van af weet. Een kameleon.’

Voorbeelden?
‘Ik ben een groot fan van Coppola en Scorsese en hun films uit de jaren zeventig en tachtig. De laatste tijd kijk ik veel Aziatische en Zuid-Amerikaanse films.’

Filmen in Denemarken?
‘Er gebeurt veel underground. Vroeger was negentig procent van de Deense films afkomstig van blanke makers die de filmacademie hadden afgerond. Nu wordt ook heel veel gemaakt door immigranten. Spannend om te zien waar dat toe gaat leiden, en welke mengvormen ontstaan. Qua montage is mijn film bijvoorbeeld heel Deens, en ook in de acteerstijl. Als die Arabisch zou zijn, zou de film bol hebben gestaan van misbaar.'

Go with Peace Jamil wordt vertoond op:
Dinsdag 29 januari, 15.45 uur, Pathé 4   
Zaterdag 2 februari, 21.30 uur , Pathé 1