Vox populi is het laatste deel van Terstalls drieluik over de moderne
Nederlandse samenleving, dat begon met euthanasie en homoseksualiteit in Simon (
2004), werd gevolgd door vrije seks in Sextet (2007), en nu wordt afgesloten met
de vaderlandse politiek in Vox populi.
De film volgt Jos Fransen,
al jaren voorman van de Rood Groenen. Als Fransen, onder invloed van zijn nieuw
verworven schoonfamilie (‘vrije jongens’ uit Amsterdam), ineens volkse meningen
gaat spuien, schudt oud links op zijn grondvesten. Maar de stemmenwinst is enorm
.
Terstall (1965), zelf kritisch lid van de PvdA, dacht bij Fransen
aan een aantal politici: ‘Fysiek lijkt hij op Van Mierlo, maar hij heeft ook wel
iets van Rob Oudkerk of een Jan Pronk, zeg maar het type Bourgondische
grachtengordelpoliticus.’
In de film zit ook de duidelijk op
Wilders geënte politicus Smeets, maar hij blijft in je film opvallend buiten
schot. Waarom?
‘Hij is meer een van de randverschijnselen in mijn
film. Ik wilde me richten op oud links, die wereld ken ik beter. En daar ligt
ook de reden waarom het in Nederland is scheefgegroeid. Links heeft een omslag
gemaakt. In de jaren zeventig was links het bastion voor vrijdenkers, feministen
, en homo-activisten, maar die thema’s zijn weggekaapt door libertair rechts.
Links heeft zitten slapen. En bezondigt zich nu aan betuttelracisme.’
Pardon?
‘Er worden andere maatstaven aangelegd voor mensen met een
kleurtje. Dat is raar links zendelingengedrag. Een groot deel van de Nederlandse
bevolking is wijsgemaakt dat kritiek op de islam racisme is. Eigenaardig, want
kritiek op het katholicisme is nooit gezien als racistisch voor Limburgers.
Religies zijn niet heilig, religies zijn ideologieën. En ideologieën zijn gewoon
meningen. Een religie verkondigt een mening over God, maar heeft daarom nog
geen speciale rechten. Ménsen hebben rechten, ideeën niet, die moeten zichzelf
bewijzen.’
Je hebt je de afgelopen jaren actief met de politiek
bemoeid. Hoe verleidelijk was het om die ervaringen te gebruiken?
‘Ik
heb lang niet alles kunnen gebruiken, maar wel de teneur van wat ik aantrof. En
tot mijn grote geruststelling kwam ik voornamelijk welwillende knulligheid
tegen. Het idee dat Den Haag als een soort Big Brother alles maar voor iedereen
wil bedisselen is onzin. Het is over het algemeen welwillendheid, overgoten met
middelmatigheid en een enkel briljant moment.’
Jos Fransen laat
zich wel heel makkelijk beïnvloeden door de volkse standpunten van zijn nieuwe
schoonfamilie…
‘Jos is zwevende, net als de Nederlandse politiek. En
dan ben je vatbaar voor simplificaties.’
Mij is toch helemaal
duidelijk bij wie je sympathie ligt...
‘De film is ook niet bedoeld
als politiek statement. Niemand wil kijken naar een politiek pamflet van
anderhalf uur. Vox populi gaat over de mensen in de politiek, over de kloof
tussen politiek en volk, over mannetjesmakers en ijdelheid.’
Hebben partijgenoten hem al gezien?
‘Mei Li heeft hem gezien, en ze
moest erg lachen. Ze herkende veel van de machtsspelletjes in de fractiekamer,
en het gekonkel van vrouwen onder elkaar.’
En Wouter Bos?
‘Nog niet. Ik wilde hem, en een aantal andere politieke kopstukken, uitnodigen
voor de screening op het NFF, maar ik kreeg van het festival te horen dat de
meesten zelf al kaartjes hadden aangevraagd.’
IJdelheid?
‘En nieuwsgierigheid.’
Wie verwacht je?
‘Ik heb begrepen dat
Wouter Bos komt, en Femke Halsema. Maar ook Geert Wilders en Mark Rutte.’
In de film zit een mooie scène tussen Sjef, de zoon van de volkse Nico, en Zoë,
de dochter van Jos. Achter in een tram spelen ze een spelletje waarin de ander
telkens moet kiezen uit twee opties.
Verdrinken of verbranden, enzo. Tot
slot ook voor jou een handvol zwart wit-keuzes…
Filmset of Tweede Kamer?
‘Filmset.’
Amsterdam of Hollywood?
‘Amsterdam.’
Simon of Sjef?
‘Oei, dat wordt ruzie met Cees [Geel, die Simon speelt
] of Johnny [de Mol, die Sjef speelt]. Eeeh…. Tara [Elders, die Zoë speelt].’
Moslim of Christen?
‘Christen.’
Beleid of provocatie?
‘Provocatie.’
Orde of chaos?
(voor het eerst neemt
Terstall even de tijd) ‘Orde.’
Waarom?
‘Volgens mij
zijn de fundamenten van onze maatschappij nog niet zo slecht.’
Vox populi gaat op 26 september in Utrecht in première, en draait vanaf 23
oktober in de bioscopen.
Een van de aandachttrekkers op het Nederlands filmfestival wordt ongetwijfeld Vox populi, de lang verwachte politieke satire van regisseur Eddy Terstall.