De Spaanse titel van deze Taiwanese film betekent ‘I kan niet leven zonder jou’. Regisseur Leon Dai (1966) kwam er in zijn zoektocht naar een goede Engelse titel achter dat de Latijns-Amerikaanse passie veel geschikter was om het verlangen van de hoofdpersoon in No puedo vivir verwoorden. Dai vertelt in zijn tweede speelfilm het waargebeurde verhaal van een man die in de bureaucratische wirwar maar niet kan bewijzen dat hij ook echt de vader van zijn dochter is.

Idee?
‘Vierenhalfjaar geleden zag ik het verhaal van die vader op tv in een nieuwsbericht. Het maakte veel indruk op me, maar zoals dat gaat bij nieuwsberichten was ik het al snel weer vergeten. Twee jaar later bracht een vriend, die veel meer van die gebeurtenissen wist, het weer ter sprake. Ik kwam erachter dat de berichtgeving in de media niet klopte en dat er veel meer aan de hand was. Voor mezelf en voor een mogelijk publiek vond ik dat ik het echte verhaal moest vertellen.’

Zwart-wit?
‘Samen met mijn cameraman maakte ik voor de opnames een aantal foto’s van de acteurs en de locaties. De cameraman kwam met mooie, koele kleuren, maar voor mij pasten ze niet bij het verhaal. Ik wilde dit verhaal recht doen en daarom waren alle extra’s overbodig. Ik wilde een zo puur mogelijke film maken. Vandaar dat ik koos voor zwart-wit. De vieze grijze tinten gaven daarnaast ook perfect de sfeer weer van de haven waar de film zich voor het grootste deel afspeelt. Van het festival wilden ze weten of mijn film in kleur of zwart-wit was. Eigenlijk wilde ik toen invullen: grijs, maar dat kon niet, en uiteindelijk heb ik dan maar zwart-wit ingevuld.’

Voorbeelden?
‘Toen ik had besloten om in zwart-wit te filmen heb ik samen met de crew de Franse banlieu-film La Haine [van Matthieu Kassovitz–red.] gekeken, als voorbeeld. Vanwege de stijl, en omdat ik het een krachtige film vond. Ik bewonder vooral de geïmproviseerde camerabewegingen, de extreme close-ups en het realisme.’

Ambities?
‘Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen dan films maken. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om iets over zijn relatie met de wereld te vertellen. Schrijvers gebruiken taal , componisten gebruiken muziek en ik gebruik film. Elke dag word ik weer geïnspireerd door de wereld om mij heen. Op het moment heb ik wel tien ideeën voor een nieuwe film.’

Filmen in Taiwan?
‘Er is in Taiwan maar weinig geld voor films en alles gaat heel traag. Ik ben al zo vaak afgewezen voor subsidie. Een paar jaar terug had ik een briljant idee voor een film, maar het budget was tien keer zo groot als dat van de gemiddelde Taiwanese film. Ik verloor er veel geld mee. Er zijn veel Taiwanese regisseurs van mijn generatie die, om hun tweede film te maken, een tweede hypotheek op hun huis nemen of zelfs hun huis verkopen. Ik heb niet eens een huis. Al het geld dat ik verdien stop ik in mijn films.’

No puedo vivir si ti wordt vertoond op:
Woensdag 28 januari, 10:15 uur Pathé 4
Zaterdag 31 januari, 13:00 uur Pathé 4