‘Onze eigen pubertijd was niet zo dramatisch’

Idee?
Bernadet: ‘We wilden heel graag een échte film maken over de pubertijd. Het is een korte periode die enorm overweldigend is. Het is zowel cru als fantastisch. Je ondergaat heel veel dingen voor het eerst. De eerste keer alcohol, de eerste keer dat je in opstand komt tegen je ouders, de eerste keer seks. En natuurlijk de eerste decepties. Vooral verliefdheid, dat is de ergste.’

Verreault: ‘In Québec zijn er wel films en series over pubers, maar die worden vaak door twintigers gespeeld. Wij wilden het realistischer aanpakken. Normale dialogen, inclusief straattaal. Zoals pubers met elkaar praten. Dus we hebben na de casting met de jongeren een workshop van een half jaar gedaan. We hadden een scenario maar dat was vooral als houvast. We lieten ze veel improviseren en zo kwamen we ook tot natuurlijke dialogen. Ze moesten alles in hun eigen woorden zeggen.’

Pubertijd?
Bernadet: ‘We zijn inderdaad zelf geen pubers meer. Dat is alweer een tijdje geleden. Mijn eigen pubertijd was niet zo dramatisch. Geen crises. Maar dat wilde ik alsnog meemaken. We hebben geprobeerd die periode te herbeleven. Alle schoolscènes hebben we bijvoorbeeld op onze oude middelbare school gedraaid. En natuurlijk hebben die zes maanden met de jongeren ook enorm geholpen.’ 

Verreault: ‘Hoewel het voor ons niet zo’n heftige tijd was,  hebben we alletwee nog sterke herinneringen aan onze pubertijd. Tijdens de workshop hebben we alles tot in detail met de jongeren besproken. En ook tijdens het draaien hebben we soms wel vijf of zes versies van dezelfde scène gedraaid. Dat geeft een enorme hoeveelheid aan materiaal, maar ook veel vrijheid.’ 

Idolen?
Bernadet: ‘Ik ben gek op sociaal drama in cinema. Maar er mag ook wel humor inzitten. Britse cineasten als Mike Leigh en Ken Loach vind ik echt geweldig. En natuurlijk de gebroeders Dardenne.’

Verreault : ‘De films die we beiden heel goed vinden zijn die van Abdel Kechiche, zoals L’ Esquive. Wat overeenkomt is dat het allemaal fictie is met een realistisch element. Maar dit zijn allemaal Europese makers. Wij hebben ook hele goede cineasten, zoals Gilles Groulx, voor mij de Godard van Québec. Hij stond aan de basis van de direct cinema.’

Ambitie?
Bernadet: ‘Sowieso een nieuwe lange speelfilm maken. En waarschijnlijk tussendoor nog wat korte films en reportages.’

Verrault: ‘Dat geldt voor mij ook. Ik weet niet of we voor ons volgende project weer samenwerken. Dat hangt helemaal van de film af. Voor we aan deze film begonnen kenden we elkaar niet. Het bleek dat we voor een groot deel dezelfde achtergrond hadden. We kwamen uit dezelfde plaats, hadden op dezelfde school gezeten. Dat was wel gunstig voor deze samenwerking. En met z’n tweeën is het makkelijker schrijven. Twee keer zo veel creativiteit. Maar er zijn ook nadelen. Vooral tijdens het monteren hebben we regelmatig ruzie gehad over welke scènes we zouden gebruiken . Maar uiteindelijk weet je dat je het eens moet worden.’

Filmen in Canada?
Bernadet: ‘Tussendoor moesten we natuurlijk wel werken, zodat we niet omkwamen van de honger, maar we deden dan ook heel erg lang over het draaien. Meer dan twee jaar. En over de film zelf hebben we vier jaar gedaan. Maar zoals je ziet hebben we het overleefd.’

Verrault : ‘Filmen in Canada is relatief gemakkelijk. Vooral in Québec worden er bijna geen films gemaakt dus iedereen wil dolgraag helpen. En dan is er ook nog Spirafilm die uiteindelijk 95% van de kosten van onafhankelijke filmmakers vergoedt. We zijn bevriend met wat technici die veel vrijwillig voor ons gedaan hebben. We hadden een kleine crew, maar die was uiteindelijk zo betrokken bij het verhaal en zo enthousiast dat iedereen graag mee wilde helpen om alles af te krijgen.’

À l'ouest de Pluton wordt vertoond op:
Maandag 26 januari, 16:00 uur Pathé 5
Zaterdag 31 januari, 19:15 uur Pathé 5