Disneyster Anne Hathaway maakt in Jonathan Demme’s intieme familiedrama Rachel Getting Married haar doorbraak naar een kleiner (festival)publiek. ‘Ik wist al heel vroeg dat ik ook serieus acteerwerk wilde doen, alleen niet of ik ooit de kans zou krijgen.’

De film heet Rachel Getting Married, en al staat die trouwerij ook centraal, het is niet Rachel die we in de film moeten volgen maar zus Kym. Die heeft namelijk een dagje vrijaf gekregen van de ontwenningskliniek waar ze zit voor haar drugsverslaving. En haar tijdelijke terugkeer in het gezin zorgt voor nogal wat opschudding.

Rachel Getting Married van regisseur Jonathan Demme (Silence of the Lambs, Philadelphia) heeft veel meer gemeen met de Dogma- films – het is een soort Festen light – dan met iets uit Hollywood. Maar de hoofdrol is wel voor Hollywoodactrice Anne Hathaway (1982), die naam maakte met wegwerprollen in de Disneyfilms The Princess Diaries en The Princess Diaries 2.

Rachel Getting Married is haar doorbraak naar een kleiner (festival)publiek, en als we haar in september 2008 spreken in Toronto, waar de film zijn wereldpremière beleefde, is er al sprake van een voorzichtige Oscarbuzz, die in de maanden daarna overigens alleen maar luider is geworden. Zeker na de Golden Globe-nominatie begin december.

Eerste vraag aan de nogal nerveuzige , bijzonder snel pratende Hathaway: Hoe kreeg u de rol? ‘Ik ben gevraagd. En ik weet zeker dat ik de snelste verovering ben die Jonathan [Demme–red.] ooit gedaan heeft. Al bij de eerste ontmoeting zei ik ja.’

Waarom koos hij u?
‘Ik ben nog elke dag verbaasd dat hij iets in mijn vorige werk zag waardoor hij met mij wilde werken. Vooral omdat niemand anders dat blijkbaar heeft gezien.’

Zag u het zelf?
‘Ik ken mezelf, en ik weet dat ik als 13-jarige al op de grond lag te huilen en deed alsof ik Julia was die net haar Romeo had verloren. Ik wist al heel vroeg dat ik ook serieus acteerwerk wilde doen, alleen niet of ik ooit de kans zou krijgen.’

De film is heel losjes geschoten, en voelt heel intiem. Hoe waren de opnamen?
‘We wisten van tevoren niet waar de camera zou zijn. En er waren heel lange takes. Soms van 10, 15 minuten lang. En wij moesten de hele tijd doorspelen. De langste take was bij het huwelijksdiner, dat duurde wel anderhalf uur. Dat was echt keihard werken.’

Dat kan niet allemaal uitgeschreven zijn…
‘Nee, je voert gewoon gesprekken als je personage. Je voelde de dingen die je ook in het echt zou voelen. Overigens had ik het relatief makkelijk, want mijn personage wordt zo’n beetje door iedereen genegeerd. Zo heb ik overigens heel veel over het personage zelf geleerd. En ik vond het heerlijk om zo lang met haar alleen te kunnen zijn. Kym was het beste personage dat ik tot dusver heb mogen spelen.’

Kon u haar snel afschudden toen de opnamen voorbij waren?
‘Het duurde even, maar ze is weer weg. Maar ze heeft me wel veranderd. Ik ben eerlijker geworden. Kym maakte wel excuses voor wat ze allemaal had aangericht, maar niet voor wie ze was. Ik leef mijn leven nu ook zo . Of je me nou leuk vind of niet, ik leef mijn leven zoals ik denk dat het goed is. En dat komt echt door Kym.’