Na het zien van de prachtige Tigerkandidaat Bleak Night mag je de 27-jarige Zuid-Koreaanse filmmaker Yoon Sung-Hyun gerust een van de grote beloftes van Koreaanse cinema noemen. Met zijn ingenieus opgebouwde regiedebuut, over de afbrokkelende vriendschap tussen drie middelbare scholieren – met de dood van een van hem tot gevolg – won hij eerder al een belangrijke prijs op het filmfestival van Pusan. Op de vraag waarom zijn film oogt als het werk van een ervaren cineast, antwoordt hij: ‘Ik ben een oude ziel.’

Idee?
‘Wanneer ik voor het eerst het idee voor deze film kreeg weet ik eigenlijk niet meer. Ik was vooral erg nieuwsgierig naar het fragiele innerlijk van de drie personages. Veel mensen vragen mij of ik zelf zoiets heb meegemaakt, maar ik was maar een hele normale scholier. Er zitten wel kleine dingen uit mijn eigen jeugd in, maar de grote lijnen zijn fantasie.’

Geweld?
‘Toen ik de film aan een aantal vrienden van de middelbare school liet zien – gewone jongens die niets speciaals met film hebben – vonden ze het geweld eigenlijk te zacht. Ik heb het ook express afgezwakt, want ik als het geweld zo extreem zou laten zien als het in werkelijkheid is, dan zou het te filmisch worden, omdat er in de Koreaanse cinema al zoveel extreem geweld te zien is. Om een realistische film te maken, moest het dus niet te realistisch zijn, haha.’

Invloeden?
‘Ik vind Ken Loach een briljante regisseur. Hij behandelt sociale kwesties, maar hij probeert zijn eigen mening niet te pushen. Veel filmmakers doen dat wel. Ik heb zelf ook wel een boodschap, en sommige mensen zullen dat in de film terug zien . Maar misschien is het wel bullshit, dus ik probeer het niet aan het publiek op te dringen.’

Ambities?

‘Mijn droom is om nog een film te maken. En ervan te genieten. Ik ben nu bezig met een script voor een grote productiemaatschappij, dus misschien wordt het wel een grote film. Het zal tussen een onafhankelijke en commerciële film in liggen. Die productiemaatschappij is niet zo bekend buiten Zuid-Korea. Maar ik ga het beroemd maken, haha.’

Filmen in Zuid-Korea?
‘ Ik ben afgestudeerd aan de Koreaanse filmacademie. Er worden per jaar maar zes studenten toegelaten, en na je afstuderen mag je een speelfilm maken. Het budget voor deze film komt dus volledig van de academie.’