Sudoeste, de eerste speelfilm van Braziliaan Eduardo Nunes (1969) laat in een enkele dag de levensloop zien van een vrouw, Clarice. Het magisch-realistische verhaal en het feit dat de film in zwart-wit is gefilmd, maken van Sudoeste een droomachtige fabel.

Idee?
‘Het was niet zozeer een idee, maar meer een gedachte. Dat het leven heel kort kan zijn. Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Ik weet niet hoe oud ik oud word. Dat is de onzekerheid van het leven. In de film heb je als het ware twee tijden die samenkomen. Clarice, een jonge zwangere vrouw, gaat aan het begin van de film dood. Maar ze is daarna weer te zien als een baby, een jong meisje, een jonge vrouw. We zien haar hele leven in een dag. Het is niet realistisch bedoeld.’

Zwart-wit?
‘ Mijn cameraman Mauro Pinheiro heeft hier een grote invloed gehad. Ik wilde aanvankelijk de film in kleur schieten. Het Braziliaanse landschap heeft heel mooie kleuren die ik wilde gebruiken, maar Mauro wist me ervan te overtuigen dat zwart-wit meer gepast was. Sudoeste is een fabel; door in zwart/wit te filmen, ontstaat er een meer droomachtig beeld. Zwart-wit doet ook denken aan films van vroeger. Hierdoor konden we meer afstand creëren tussen het verhaal en het publiek.’

Invloeden?
‘Het is heel grappig, de openingsscène en het eindshot van mijn film zijn praktisch hetzelfde als die van de laatste film van Béla Tarr, The Turin Horse. Ik heb die film zelf nog niet gezien, maar werd erop gewezen door een filmcriticus. Ik vind Tarr wel een heel goede filmmaker. De Braziliaanse regisseur Leon Hirszman vind ik ook erg goed. Een film die mij heeft beïnvloed is de stomme film Limite uit 1930 van Mário Peixoto. In Sudoeste heb ik sommige beelden daaruit geleend.’

Ambities?
‘We zijn al bezig met een nieuw project. Het wordt een soort boekverfilming van Albert Camus’ boek De gelukkige dood. We maken wel aardig wat aanpassingen, en vullen zelf details in. Zo verplaatsen we de setting naar Brazilië. Het is een leuke uitdaging, omdat we het verhaal moeten herschrijven. Ik hoop dat we over een jaar kunnen beginnen met de productie.’

Filmen in Brazilië?
‘De laatste tien jaar is de Braziliaanse film en filmindustrie enorm veranderd . Er is een nieuwe generatie filmmakers, die met kleine budgets werken. Weinig geld dwingt je creatiever na te gaan denken. En op zich is filmen in Brazilië zelf niet heel erg duur. Het is een groot en mooi land, waar je genoeg plekken hebt om te filmen.’