Living, de tweede speelfilm van de Russische regisseur Vasily Sigarev (1977), is een aangrijpend verhaal over het omgaan met de dood, en de verschillende manieren waarop drie personages hun verdriet verwerken.

Idee?
‘Ik was eigenlijk van plan een horrorfilm te maken, maar op een gegeven moment herinnerde ik me een voorval uit mijn jeugd. Toen ik twaalf was liep ik op weg naar school langs een huis. Ik zag daar twee dode kinderen liggen, en hun rouwende moeder naast hun lijken. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik ging me toen afvragen hoe die moeder verder was gegaan met haar leven na de dood van haar kinderen. Uit die combinatie – dat voorval en het idee van een horrorfilm – is Living geboren.’

Verhaallijnen?
‘Ik wilde laten zien dat je op meerdere manieren kunt omgaan met dramatische ervaringen. Daarom heb ik voor drie verhalen gekozen . De moeder verdrinkt als het ware in haar verdriet en niemand van de mensen om haar heen helpt haar. Terwijl bijvoorbeeld het personage Grishka het gevoel heeft te worden geholpen door een onzichtbare kracht. Ik wilde zo ook wat mystiek in het verhaal aanbrengen.’

Invloeden?
‘Ik haal vooral veel inspiratie uit het leven zelf. Ik heb nog genoeg jeugdverhalen die ik wil vertellen. Als ik bezig ben met een film probeer ik me zo min mogelijk te laten beïnvloeden door andere films en regisseurs. Maar er is een film die een enorme impact op mij heeft gehad, en dat is Come and See van de Russische regisseur Elem Klimov. Het zien van die film is een keerpunt in mijn leven geweest.’

Ambities?
‘Ik zou heel graag een komedie willen maken . Er wordt al aan een script gewerkt, dus ik wil er nog niet te veel over verklappen. Het wordt een komedie met een zwarte ondertoon.’

Filmen in Rusland?
‘Het is vooral enorm duur om te filmen in Rusland. Zo is het bijvoorbeeld goedkoper om een camera in Duitsland te huren. Subsidies zijn in principe niet te verkrijgen. Als je geld krijgt van de overheid ben je aan heel veel regels verbonden. Als de film bijvoorbeeld niet binnen een bepaalde tijd af is, moet je een boete betalen. De  inhoud doet er dan niet toe, als er maar een eindproduct is. Daardoor gaat de kwaliteit van de Russische cinema enorm achteruit.’