In April the Following Year, There Was a Fire van de Thaise filmmaker Wichanon Somumjarn (1982) gaat een jonge man terug naar zijn dorp met de wens om regisseur te worden. Het verhaal wordt afgewisseld met beelden van Somumjarns familieleden, die anekdotes vertellen, waardoor fictie en realiteit door elkaar lopen.

Idee?
‘In april 2010 waren er veel  rellen en protesten in Thailand. Het was een heftige situatie, waar we thuis veel over spraken. Maar ik vond het te eendimensionaal om een film te maken die alleen over die politieke rellen zou gaan. Daarom heb ik ook een gebeurtenis uit de jeugd van mijn broer in het verhaal verweven. Toen hij jong was werd hij gebeten door kwallen. Daar heeft hij vreselijke littekens aan overgehouden en dat heeft zijn leven heel erg beïnvloed.’

Documentaire?
‘Toen we een ruwe versie van de film bekeken, kwamen we erachter dat er iets miste.  Daarom besloot ik de fictiefilm te combineren met stukjes documentaire. Door echte beelden van gesprekken tussen mijn vader en mijn broer over zijn ongeluk in de film te plaatsen, werd de film ook persoonlijker.’

Invloeden?
‘De Chinese regisseur Jia Zhanke vind ik heel erg goed. Zijn manier van film maken inspireert mij , hij is heel sociaal betrokken. Er bestaat een mooie documentaire over hem waarin te zien is hoe hij zich helemaal aan zijn films wijdt, dat vind ik geweldig.’

Ambities?
‘Ik werk op dit moment aan een scenario voor een romantisch verhaal over een jong stel dat op zoek gaat naar een nieuwe wereld. Het wordt iets heel anders dan deze film. Daarnaast wil ik graag nog een boek schrijven met korte verhalen. Toen ik studeerde heb ik lang de ambitie gekoesterd om rockster te worden, maar die droom heb ik maar opgegeven. ’

Filmen in Thailand?
‘De markt voor onafhankelijke films is erg klein in Thailand. Voorheen kon je als filmmaker nog bij de overheid terecht, maar dat fonds is sinds vorig jaar opgeheven. Verder zijn er ook weinig instanties die subsidies verstrekken. Je bent dus aangewezen op buitenlandse investeerders.’