Het semi-autobiografische Chinese drama Egg & Stone van Huang Ji (1984) gaat over de veertienjarige Honggui, een ongewenst meisje dat zeven jaar eerder door haar ouders werd ondergebracht bij een oom en tante op het platteland.

Idee?
‘Ik maakte eerder een korte film over Honggui, het meisje in de film, en de relatie die ze heeft met haar vader. Ik wilde haar graag nog eens opvoeren in een lange film om ook de andere familierelaties uit te kunnen diepen. Het is een heel persoonlijk verhaal omdat ik vroeger in dezelfde situatie zat als Honggui. Ik ben ook misbruikt als jong meisje. Ik wilde dit verhaal, een zwart deel van mijn jeugd, graag delen met mijn vriend, en film is voor mij de beste manier om zoiets te communiceren. Egg & Stone is voor mij een kans geweest om het verleden achter me te laten en opnieuw te beginnen.’

Autobiografisch?
‘Het viel niet meer om alles op papier te zetten. Ik heb in twee maanden tijd een scenario geschreven op basis van mijn herinneringen. Ik ben teruggegaan naar mijn dorp en heb daar met meisjes gesproken die in dezelfde situatie zitten of zaten. Het was een heftige ervaring, en ik moest afstand nemen omdat mijn gevoel anders teveel in de weg van het filmproces zou gaan zitten. Toen ik een geschikte hoofdrolspeelster had gevonden, heb ik het scenario herschreven met haar in gedachten, maar ook met haar hulp. De film heeft sterke autobiografische invloeden, maar is ook beïnvloed door de actrice.’

Invloeden?
‘Een grote bron van inspiratie is de Trois Couleurs-trilogie van Krzysztof Kieslowski. Ik houd ervan hoe Kieslowski de focus legt op mensen, en niet op de samenleving. Daarnaast is de Japanse animatieregisseur Hayao Miyazaki een van mijn favorieten. Ook vind ik The Red Shoes van Michael Powell en Emeric Pressburger heel erg mooi, omdat ik heel erg van de sprookjes van Hans Christian Andersen houd.’

Ambities?
‘In China worden veel films over vrouwen gemaakt door mannen, waardoor de vrouw automatisch wordt getoond vanuit een mannelijk perspectief. Ik wil graag verhalen vertellen over het innerlijk van vrouwen, dat is iets waaraan ik me als vrouwelijke filmmaker wil wijden. Niet alleen verhalen over de Chinese vrouw, maar ook over de vrouw als universeel gegeven.’

Filmen in China?
‘Het is lastig om als onbekende filmmaker subsidie te krijgen, maar live filmen in China is heel goed te doen. Er zijn veel goede locaties, en de mensen vinden het vaak ook leuk om gefilmd te worden. China is een groot land, dus de verhalen liggen voor het oprapen. De mogelijkheden zijn enorm, het is maar net hoeveel motivatie en doorzettingsvermogen je zelf hebt.’