Maria, een actrice op leeftijd, wordt gevraagd een rol te spelen in hetzelfde toneelstuk dat twintig jaar eerder haar grote doorbraak was. Het stuk gaat over Helena, een oudere vrouw die verliefd wordt op de jonge Sigrid, die de liefde van Helena eerst beantwoordt, maar haar vervolgens afwijst en daarmee ten gronde richt. Maria’s grote doorbraak kwam als de jonge Sigrid. Nu wordt ze gevraagd voor de rol van Helena.
Dat is het prikkelende gegeven van Clouds of Sils Maria van de Franse regisseur Olivier Assayas (1955). Dat ook nog eens heel prikkelend verfilmd werd, want Assayas heeft een geheel eigen manier van vertellen.
Ik vind het mooi dat u scènes regelmatig in media res begint, maar snap niet zo goed waarom we die scènes ook regelmatig in media res verlaten. Plaagt u het publiek graag?
Assayas: ‘Film – kunst in het algemeen, is een dialoog. Je geeft de kijker ruimte of niet. Ik geloof sterk in die ruimte. Ik wil verhalen vertellen die ik deel met het publiek. In dit geval met een heel basaal gegeven: ouder worden. Daar hebben we allemaal mee te maken. Iedereen snapt dat een oudere vrouw zich bedreigd voelt door de jeugd. Ik wil dat het publiek de ruimte heeft zijn eigen ervaringen daar naast te leggen . Het echte leven bestaat uitsluitend uit losse eindjes. Alleen in slechte films worden alle eindjes aan elkaar geknoopt.’
Maria wordt gespeeld door Juliette Binoche, die ook aan de basis stond van deze film. Ze daagde u uit een film voor haar te schrijven. Waarom?
‘Juliette en ik kennen elkaar al dertig jaar. Mijn eerste geproduceerde script was voor de film Rendez-vous [1985], en dat was de film die Juliette op de kaart zette. Rendez-vous draaide destijds in Cannes en wij waren toen de jonkies daar. Dat schept een band. Maar een werkrelatie tussen ons is nooit ontstaan. Veel later werkten we wel samen aan de film L’heure d’été [2009], maar dat was een ensemblefilm. Juliette was een van de velen. Kort daarna belde ze me op met de vraag: waarom maken wij geen film samen? Met mij in de hoofdrol.’