Nurgül (Meral Polat), een jonge politieagente in een provinciestadje, wordt
vanwege haar Turkse afkomst ingeschakeld voor een undercoveroperatie bij een
bende in Amsterdam. Ze gaat als serveerster aan de slag in het restaurant van
een drugsbaas – tegen de wil van haar moeder, want zo kan Nurgül niet bij haar
zieke vader zijn. Tijdens de missie ontdekt Nurgül een familiegeheim en valt ze
ook nog eens voor mede-agent Ruys (Nasrdin Dchar).
Wat opvalt aan
de film zijn de sterke vrouwelijke hoofdrollen, binnen een mannelijke cultuur.
Dat was een bewuste keuze, vertelt Boris Paval Conen: ‘In Nederlandse films komt
het nog maar weinig voor dat er sterke, vrouwelijke hoofdpersonen van gemengde
afkomst zijn. Nurgül is van Turkse afkomst, maar in de kern doet dat er helemaal
niet toe. En hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor de rol van Nasrdin Dchar. Zijn “
roots” zijn geen thema, hij speelt de Nederlandse man Ruys en dat is dat.
Nurgül is bezig met een zoektocht naar zichzelf, los van haar geloof of
haar afkomst. Zij is een volledig geïntegreerde vrouw, die zelfstandig probeert
te zijn en zich wil losmaken van de mensen die controle willen uitoefenen op
haar leven. Daarnaast draait het om haar relatie met haar familie, en hoe de
mensen binnen die familie zich tot elkaar verhouden. Eigenlijk is de film een
familiedrama vermomd als thriller.
Ik vind het belangrijk om op
deze manier verhalen te vertellen, vooral in deze tijd van polarisatie. Ik
bedoel dit absoluut niet op een belerende manier, maar deze onderwerpen boeien
me. Voor mij is film maken het exploreren van nieuwe werelden. Ook voor mijzelf
is het researchgedeelte enorm interessant; het biedt me de mogelijkheid om
inkijkjes te krijgen in niet-alledaagse werelden. Dit uit zich in het verhaal
van Undercover, maar bijvoorbeeld ook in mijn film Exit, waarin een kijkje wordt
genomen in de wereld van asielzoekers.’
Kijk Undercover hier.