Hoofdrolspeelster in het aangrijpende psychologische drama Room is indie-actrice Brie Larson. ‘Een maand voor we gingen draaien heb ik me helemaal voor de wereld afgesloten. Ik vond het geweldig.’

‘Veel in deze film is voor normale mensen niet te bevatten, zodat ik niet goed wist hoe ik me daar op moest voorbereiden,’ bekent de jonge Amerikaanse actrice Brie Larson (1989) half oktober in een chique Londens hotel aan een handvol journalisten.

Ze heeft het over haar rol als Ma in het aangrijpende psychologische drama Room. Die film is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Emma Donoghue (in het Nederlands vertaald als Kamer) en gaat over de bijna vijfjarige Jack en zijn moeder. Samen leven ze in een kleine ruimte met geluidsdichte muren en een stalen deur die altijd op slot zit. Jack is geboren in Kamer en heeft nog nooit een stap buiten de deur gezet. Naast Ma kent hij alleen Old Nick, die ’s avonds af en toe langskomt.

Larson: ‘Al die jaren opgesloten in die kamer, en dan ook nog dat seksueel misbruik en het krijgen van een kind. Ik sprak met trauma-experts over wat zoiets met je doet, en die vertelden me iets opmerkelijks. Namelijk dat het echte trauma niet bij Ma binnendringt, omdat ze elke dag te druk bezig is met overleven. Als voorbereiding ben ik voor de opnamen begonnen drie, vier maanden uit de zon gebleven. En een maand voor we gingen draaien heb ik me helemaal voor de wereld afgesloten. Om te kijken wat dat met me deed. Ik vond het geweldig. Heel bevrijdend.’
 
Een klein beetje kon Larson ook teruggrijpen op eigen ervaringen. ‘Toen ik een jaar of zeven was pakte mijn moeder mij en mijn jongere zusje op, stopte ons en wat spulletjes in een auto, en reed van Sacramento naar Los Angeles. Daar gingen we naar een heel klein appartement. Misschien twee keer zo groot als Kamer. Met maar één bed, dat je kon opklappen tegen de muur. We hadden alleen elkaar. Het was de armste tijd uit mijn leven, maar ook de mooiste. Later vertelde mijn moeder me dat ze door mijn vader min of meer uit huis was gezet. Om te kunnen overleven in LA, waar ze niemand kende en aanvankelijk geen baan had, creëerde ze een fantasiewereld waarin we eindeloos spelletjes speelden. Dat deed ze voor ons, zodat we niets door hadden van haar zorgen. Maar ook voor zichzelf, want op die manier kon ze ook even ontsnappen aan haar eigen leven.’

Meer over Room