Voor het heftige drama The Endless River ging de Franse acteur Nicolas Duvauchelle voor het eerst in zijn leven naar Zuid-Afrika. Dat bleek geen onverdeeld genoegen.

Melodrama, film noir, western... The Endless River, de derde film van de Zuid -Afrikaanse regisseur Oliver Hermanus (Skoonheid) is het allemaal. De film speelt zich af in het afgelegen plaatsje Riviersonderend (vandaar de titel) en vertelt het verhaal van de zwarte serveerster Tiny, haar criminele nietsnut van een man Percy, en de blanke Fransman Gilles, die met zijn gezin naar Zuid-Afrika verhuisd is en net even buiten het dorp woont. Wanneer al snel in de film Gilles’ vrouw en twee zoontjes worden vermoord en even later ook Percy, klampen de dolende zielen Tiny en Gilles zich aan elkaar vast in een wanhopige poging te overleven.

Tatoeages
Gilles wordt gespeeld door de 35-jarige Franse acteur Nicolas Duvauchelle (Beau travail, White Material, Polisse), een ruige jongen die ooit werd ontdekt in een boksschool en enorme tatoeages heeft. Die enorme tatoeages waren een impulsieve actie, zo bekende hij op het afgelopen festival van Venetië, waar ik hem daags na de wereldpremière van The Endless River sprak. ‘Ik begon op mijn achttiende met acteren, en die tatoeages liet ik op mijn 22ste zetten. Ik had het toen even helemaal gehad met acteren. Ik dacht daarna dat niemand mij nog zou willen hebben met zulke tatoeages, maar het tegendeel bleek waar. Ik kreeg de ene na de andere rol aangeboden.’

Waaronder die van Gilles, want Hermanus ging helemaal naar Frankrijk om Duvauchelle te vragen. Die zei vooral ja omdat hij zelf vader is van twee jonge meisjes. ‘Ik kon me Gilles’ verdriet goed voorstellen. Sterker nog, ik denk dat ik zo kapot zou zijn dat ik mezelf van kant zou maken. Of nee, eerst zou ik de daders vermoorden en dan pas mezelf.’

Depressief
Om aan het land en zijn bewoners te wennen, besloot Duvauchelle dat hij eerst drie weken naar Kaapstad zou gaan. ‘Helemaal alleen. Ik ken daar niemand, dus dat was de perfecte voorbereiding op Gilles, die ook verloren is in Zuid-Afrika. In die drie weken werd ik mijn personage.’

Daarna ging hij voor de opnamen naar het plaatsje Riviersonderend, dat echt bestaat. Hij probeerde er met de zwarte bevolking te praten, maar dat bleek bijna onmogelijk. ‘Ze vertrouwden me niet, en ergens begrijp ik dat wel, want de apartheid is nog niet zo heel lang geleden afgeschaft. Bovendien is dat dorp nog hopeloos verdeeld. Je hebt kroegen waar alleen zwarten en kroegen waar alleen blanken komen.’

Het emotionele onderwerp en de eenzame tijd in Kaapstad en Riviersonderend vroegen veel van Duvauchelle. ‘Ik was ook nog eens de enige op de set die Frans sprak. Eigenlijk ben ik twee maanden lang depressief geweest. Dat ging pas voorbij toen ik terugkwam in Frankrijk en mijn meisjes weer zag.’