Lady Macbeth, de titel van de debuutfilm van toneelregisseur William Oldroyd, doet gelijk het ergste vermoeden. Want wat deed Lady Macbeth ook alweer in Shakespeare’s beroemde tragedie? Ze liet haar man, koning Macbeth, iedere potentiële troonopvolger ombrengen, werd vervolgens gek en pleegde zelfmoord. Alleen is Oldroyds film niet gebaseerd op Shakespeare’s beroemde tragedie, maar op een novelle uit 1865 van Nikolaj Leskov, getiteld Lady Macbeth uit het district Mtsensk. Zo’n vaart zal het in de film dus niet lopen. Hoewel...
Oldroyd en scenarioschrijfster Alice Birch verplaatsten de actie uit de Russische novelle naar het desolate noorden van Engeland. Daar wordt de jonge Katherine uitgehuwelijkt aan de zoon van een lompe fabriekseigenaar. De zoon behandelt haar als meubilair, verbiedt haar het huis te verlaten en verzaakt zijn echtelijke plichten. Waarop Katherine het heft in eigen hand neemt en een woeste affaire begint met stalknecht Sebastian. En vanaf dat moment gaat het toch snel richting Shakespeare.
De 37-jarige Oldroyd was begin dit jaar gast op het filmfestival van Rotterdam en vertelde toen waarom hij werd aangetrokken tot het personage van Katherine: 'Veel mensen snapten niet waarom ik voor haar koos. Ze vonden Katherine onsympathiek. Maar juist dat onsympathieke maakte haar voor mij aantrekkelijk. Ze leeft halverwege de negentiende eeuw, maar je zou haar modern kunnen noemen, omdat ze heel anders reageert dan de meeste vrouwen destijds. Ik heb in het theater veel stukken geregisseerd waarin vrouwen niet terugvechten. Ze houden hun mond, rennen weg of plegen zelfmoord. Om iemand te vinden zoals Katherine, die geen van drieën doet, was heel opwindend.'
De fantastische hoofdrol is voor de nu nog onbekende actrice Florence Pugh. Wat zag u in haar?
'Omdat er maar weinig sterke vrouwenrollen zijn, wist ik dat we de allerbeste actrice voor de rol zouden krijgen, en dat gebeurde ook. Florence had precies de goede energie voor Katherine. Ze heeft de strijdbare instelling van een negentienjarige in 2017, wat we alleen nog maar moesten insnoeren. Van buiten moest ze Victoriaans worden, iemand die zich weet te gedragen, maar van binnen schreeuwt ze het uit.'