Roffa Mon Amour: rauw en romantisch

Afgelopen woensdagavond ging de vijfde editie van Roffa Mon Amour van start. Een verrassend en eigentijds filmfestival – compleet met rooftop-bar en dj – onder de Rotterdamse zomerhemel. Van 19 tot en met 30 juli worden twaalf avonden lang relatief onbekende, maar niet minder bijzondere films vertoond. 

De sfeer van Roffa Mon Amour valt het best als volgt samen te vatten: zowel stads als romantisch. Een combinatie die ook in de naam van het festival besloten ligt, zo vertelt Charlotte van Zanten, die Roffa Mon Amour in 2013 samen met Lisa Smith oprichtte: ‘Roffa klinkt best wel urban en typisch Rotterdams. Mon Amour is weer wat romantischer. Ik denk dat Lisa en ik dat allebei in ons hebben. Dat we willen dat iets toch een beetje sprookjesachtig en romantisch aanvoelt.’ 

Roffa Mon Amour, waar komt die naam precies vandaan?
Charlotte van Zanten: 'Het is eigenlijk per ongeluk ontstaan. De dag voordat we ons officieel lieten registreren als stichting bij de notaris had ik Hiroshima, mon amour gekeken, een van mijn lievelingsfilms. En Roffa is natuurlijk straattaal voor Rotterdam. Zo is dat eigenlijk toevallig samengekomen.'

Wat maakt Roffa Mon Amour echt Roffa Mon Amour?
'Ik denk wel dat wij een festival zijn dat heel goed de balans weet te vinden tussen een festival, met alles wat daarbij komt kijken, en een heel goed filmprogramma. Onze communicatie is daarom ook fris, jong en een beetje snel, waardoor we een jongere doelgroep aanspreken. Maar onze films zijn wel gewoon intelligent, vaak maatschappelijk en idealistisch. Het zijn films die doorgaans niet in de bioscopen verschijnen, of maar heel kort gescreend worden. En we denken dat onze doelgroep daar misschien minder snel naartoe gaat. Daarom willen wij hun kennis laten maken met dit soort films en iets laten zien wat ze anders misschien niet zouden hebben gezien, maar wat hen wel bij zal blijven.'

Wat zijn de overwegingen die jullie maken bij het selecteren van de films?
'Het zijn allemaal eerste of tweede speelfilms van beginnende filmmakers (behalve de Throwback Thursday-films, red.). Eigenlijk proberen we zo te programmeren dat alle werelddelen en verschillende genres vertegenwoordigd zijn. Dus wat spannende films, wat romantische films. En persoonlijk vind ik het belangrijk dat het gewoon moet raken. Lisa en ik willen allebei graag dat de film echt een boodschap heeft.  Wij denken dat dat inherent verbonden is met de filmmakers die wij een podium bieden. In de programmering zie je dan ook het idealisme van de beginnende, jonge makers terug.'

Denk je dat jullie je met de programmering ook onderscheiden van andere openluchtfilmfestivals, zoals Pleinbioscoop in Rotterdam bijvoorbeeld?
'Ja, zeker. Ik vind Pleinbios heel leuk, maar het zijn gewoon bioscoopfilms waarvan ik de meeste al heb gezien. Dus ik merkte dat ik daar eigenlijk bijna nooit iets kon kijken. Lisa en ik kennen elkaar van filmhuis LantarenVenster, waar we beiden werkten. Dus toen dachten we, nouja, dan gaan we toch zelf iets nieuws doen. Ik heb ook heel lang gevonden dat er hier in Rotterdam veel minder gebeurt op cultureel (film)gebied. Er zijn veel minder bioscopen dan in Amsterdam bijvoorbeeld, waar Lisa en ik beiden hebben gestudeerd. We vonden allebei dat er niet zoveel risico’s worden genomen op cultureel gebied in Rotterdam. En wij wilden dat best aangaan door gewoon films te programmeren die eigenlijk niemand kent.'