De Amerikaanse filmmaker Todd Haynes (1961) kan terugkijken op een zeer divers oeuvre. Zo maakte hij onder meer een korte film over zangeres Karen Carpenter (Superstar, 1988), waarin alle rollen ‘gespeeld’ worden door barbiepoppen; een drieluik over aids (Poison, 1991), waardoor hij werd uitgeroepen tot een van de boegbeelden van de New Queer Cinema; en een biopic over Bob Dylan (I’m Not There, 2007), waarin hij de beroemde bard liet spelen door vijf verschillende acteurs én een actrice.
De laatste jaren zijn z’n films wat minder gewaagd en experimenteel, maar de kwaliteit is er niet minder om. Twee jaar geleden was daar nog het liefdesdrama Carol (met zes Oscarnominaties, onder andere voor hoofdrolspeelsters Cate Blanchett en Rooney Mara), en afgelopen mei ging in Cannes het prachtige Wonderstruck in première. Twee films die niet zijn gebaseerd op een origineel script van Haynes, zoals al zijn voorgaande werk, maar op bestaande scripts. Vormtechnisch zijn ze daarom wat minder gewaagd en experimenteel, maar, zo vertelde Haynes in Cannes: ‘In plaats van één film elke vijf jaar, kan ik nu iedere twee jaar een film maken.’
En zo lang die van het niveau van Carol en Wonderstruck zijn, kan de filmliefhebber daar alleen maar blij mee zijn. Wonderstruck is Haynes’ eerste kinderfilm. Dat wil zeggen: zijn eerste film óver kinderen, want de film is net zo geschikt voor kinderen als voor volwassenen.
Outsiders
Wonderstruck speelt zich af in New York en volgt twee verschillende verhaallijnen. Eentje in 1927 en eentje in 1977. In beide staat een doof kind centraal. In het als een zwijgende film geschoten deel in 1927 is dat de twaalfjarige Rose, die wegloopt bij haar strenge vader en op zoek gaat naar haar gescheiden moeder. In 1977 gaat de net doof geworden Ben op zoek naar zijn vader, die hij nog nooit gezien heeft. Twee parallelle verhaallijnen die naadloos met elkaar verweven worden – vooral dankzij de muziek van Carter Burwell – en uiteindelijk samenkomen in een boekwinkel in New York.
Het script voor de film is van kinderboekenschrijver Brian Selznick, die eerder al Martin Scorsese tot diens eerste kinderfilm wist te verleiden met Hugo (2011). Voor Wonderstruck kwam hij uit bij Haynes. Dat was te danken aan Haynes’ vaste kostuumontwerper Sandy Powell, die ook bij Hugo betrokken was. Zij vond Selznicks verhaal typisch iets voor Haynes, omdat diens films ook altijd over outsiders gaan. Selznick was het roerend met haar eens: ‘It has Todd written all over it.’