Op Instagram volgt de psychotische Ingrid (Aubrey Plaza) vrouwelijke vreemdelingen met een zorgvuldig gecureerd #blessed leven. Het leven van Ingrid bestaat vooral uit scrollen en liken als een placebo voor haar eenzaamheid offline. Met de erfenis van haar pas overleden moeder besluit Ingrid het anders aan te pakken. Ze vertrekt naar Los Angeles om te infiltreren in de ogenschijnlijk perfecte wereld van Instagram-beroemdheid Taylor Sloane (Elizabeth Olsen). Dat lukt door de hond van Taylor te stelen en hem de volgende dag terug te brengen: Ingrid wordt onthaald als reddende engel.
‘Ingrid lijkt natuurlijk gek, maar ze heeft dezelfde drijfveren als ieder ander,’ vertelt regisseur en co-scenarist Matt Spicer (1984) aan de telefoon vanuit Los Angeles. ‘Ze is gewoon op zoek naar contact en dat is universeel. Ik wil dat mensen zich ongemakkelijk voelen omdat haar gedrag op Instagram herkenbaar is. Al gaat het bij Ingrid natuurlijk wel heel ver. Instagram stelt haar in staat om heel makkelijk ontzettend foute beslissingen te maken.’
Ingrid Goes West gaat dan ook niet zozeer over Instagram zelf, maar dwingt vooral tot reflectie op onze relatie met het geliefde sociale medium. Spicer: ‘Deze technologie doet bewust een beroep op onze menselijke impulsen, op een kant die snakt naar contact, bevestiging en goedkeuring. Maar als iemand een reactie achterlaat bij wat je post, betekent dat in principe niks. Iemand kan een voor jou onbekende reden hebben om ergens op te reageren, net zoals dat iemand een eigen reden heeft om iets te posten. Je moet er niet te veel waarde aan hechten. Als je zelfrespect toch afhangt van je hoeveelheid volgers, reacties en likes, wordt het gevaarlijk.’