‘Dat is een lekker nummertje…’ Wie de jaren tachtig en negentig bewust heeft meegemaakt, kan zich de eindeloze reclames voor 06-sekslijnen en babbelboxen nog makkelijk voor de geest halen. Maar de nieuwe generaties zullen vreemd opkijken als ze horen dat je in de vorige eeuw multimiljonair kon worden door mensen te laten bellen naar een sekslijn. De serie Dirty Lines – na Ares de tweede Nederlandse Netflixserie – legt het gelukkig allemaal uit, in zes (tragi)komische afleveringen.
Dirty Lines werd geregisseerd door Pieter Bart Korthuis, Tomas Kaan en Anna van der Heide. Het is een frisse serie met veel lagen: comedy, drama, romcom én activisme. Want hoofdpersoon Marly (Joy Delima), die een baantje aanneemt bij 06-bedrijf Teledutch, is student psychologie met de focus op seksuologie. Zij neemt de kijker vaak even apart om commentaar te geven op hoe weinig er in de jaren tachtig nog bekend was over vrouwelijk genot en wat we hier inmiddels wel over (zouden moeten) weten.
Netflixserie Dirty Lines gaat over de opkomst van 06-sekslijnen in het Amsterdam van de jaren tachtig. Joy Delima speelt een hoofdrol als student Marly, die haar eigen seksuele emancipatie doormaakt. ‘Een vrouw genot geven is echt niet zo moeilijk.’
Joy Delima als Marly in Dirty Lines
Marly maakt gedurende de serie een transformatie door: van onzeker meisje tot jonge vrouw die weet wat ze wil en dat laat horen ook. De andere hoofdrollen zijn voor Minne Koole en Chris Peters als de twee broers Frank en Ramon Stigter, oprichters van het sekslijnenimperium Teledutch. Ben je bekend met de Nederlandse 06-geschiedenis, dan herken je in dit duo de bekende tepo’s (telepooiers) Harold en George Skene van Teleholding.
‘Af en toe dacht ik op de set opeens: oh my god, we maken iets voor Netflix, wereldwijd!’
De rol van Marly is op het lijf geschreven van actrice Joy Delima (27), die sinds anderhalf jaar de veelgelezen en -geprezen rubriek ‘Seks met Joy’ schrijft in Volkskrant Magazine. Hierin strijdt zij tegen schaamte en taboes en vóór communicatie in bed, met als doel goede seks waar alle partijen zich lekker bij voelen. Een boodschap die – alle 06-ongein ten spijt – dus ook in Dirty Lines zit. VPRO Cinema belde met Joy Delima voor tekst en uitleg.
Je rol in Dirty Lines sluit mooi aan op je Volkskrant-rubriek – vast geen toeval?
Delima: ‘Nee, zeker niet. Het begon eigenlijk allemaal door een interview dat ik had met de Volkskrant waarin ik vertelde dat ik graag over seks wilde schrijven. Uit dat interview is mijn rubriek “Seks met Joy” voortgekomen, maar ook deze rol! Pieter Bart Korthuis en Tomas Kaan nodigden me uit om te komen praten over Dirty Lines, omdat ze het heel belangrijk vonden dat de actrice die Marly speelt zelf ook met het thema vrouwelijke seksualiteit bezig is. Ik heb niet aan de rol meegeschreven, maar mijn blik en die van Marly komen op veel punten overeen. Ze is dus wel een beetje geïnspireerd op mijn boodschap.’
Voor wie je rubriek ‘Seks met Joy’ niet kent: wat is dan jouw boodschap over vrouwelijke seksualiteit?
‘Mijn seksleven begon – en dat geldt helaas voor veel jonge mensen – met de gedachte: wat ik in porno zie, moet ik ook kunnen. Nou, dat lukte dus niet. Klaarkomen ging niet. Dus ik dacht: ik ben kapot, ik ben raar. Maar ik sprak er met niemand over. En tegelijkertijd had ik geen flauw idee hoe mijn lichaam eigenlijk werkte. Tot ik me ging verdiepen in seksuele educatie: wat de vulva en vagina zijn, hoe die precies werken, hoe de clitoris eruitziet en dat dit dus niet alleen een knopje is, maar een heel inwendig orgaan. Ho, dacht ik toen, nu snap ik waarom ik eigenlijk nooit echt genot ervoer tijdens de seks. Maar dat geldt jammer genoeg voor heel veel meisjes en vrouwen, omdat ze er nooit iets over lezen of horen en het op school ook niet leren. En dat is niet alleen een zaak voor vrouwen, maar voor iedereen. Omdat het nog zo’n taboe is om erover te praten, lijkt het alsof het onmogelijk is om een vrouw genot te geven. Terwijl dat echt niet zo moeilijk is, het kan prima! Dus nu is mijn missie: betere seksuele educatie. Zolang dit soort dingen geheim, gênant en taboe zijn, wordt het namelijk niet opgelost.’
Beeld uit Dirty Lines
Wat die boodschap betreft is Marly dus een perfecte rol voor jou. Maar zelf ben je geboren in 1994, hoe heb je je voorbereid op een serie over sekslijnen in de jaren tachtig?
‘Ik moest inderdaad wel even helemaal in die periode duiken. Ik kom ook uit Rotterdam, dus Amsterdam in die jaren is al helemaal een ver-van-mijn-bedshow. Toch voelde ik op de set een soort nostalgische gevoelens naar die tijd. De discotheek Roxy speelt ook een belangrijke rol in de serie, dus ik heb allemaal filmpjes van de Roxy bekeken, van: wat voor bizarre dingen gebeurden daar allemaal? Haha. En ik heb interviews uit die tijd bekeken: hoe spraken de mensen toen, welke woorden van nu gebruikten ze juist niet? Hoe liepen ze, wat aten ze? Je moet helemaal in dat tijdperk gaan zitten, zodat je ook kunt improviseren. En ja, die sekslijnentijd heb ik inderdaad nooit zelf meegemaakt, maar bij de scènes over de babbelbox moest ik wel denken aan de onlinechatroom waarin ik als tiener met mijn vriendinnen ging zitten typen. Ik begrijp die nieuwsgierigheid naar mensen die je niet kent van toen wel; tegenwoordig leef je die uit op sociale media en Tinder.’
En hoe vind je het om met Dirty Lines op Netflix te staan? Heb je ook internationale ambities?
‘Het voelt wel anders om direct zo’n potentieel enorm publiek te hebben: 190 landen… Af en toe dacht ik op de set opeens: oh my god, we maken iets voor Netflix, wereldwijd! Dat geeft best een druk, maar het is ook een heel leuke gedachte. Al is de serie natuurlijk in eerste instantie bedoeld voor Nederlands publiek. En ja, in het buitenland werken is zeker een van mijn dromen. Mijn helden zijn Michaela Coel, Phoebe Waller-Bridge, Viola Davis, Olivia Colman… O, en Leonardo DiCaprio, van hem was ik als kind al fan! Maar dat vrouwen nu steeds meer hun eigen verhalen schrijven en maken, vind ik wel echt een meerwaarde. Ik ben net klaar met de opnames van Rampvlucht: een serie over de Bijlmerramp, waarbij ik voor het eerst aan mijn rol heb kunnen meeschrijven. Die kant wil ik dus zelf ook wel op.’