'Ik kreeg een telefoontje, ineens...', zegt Kees Ryninks. Het was de directeur van het Filmfonds. Of hij er trek in had zijn eigen bedrijf voor een paar jaar te verlaten om 'een nieuwe impuls te geven' aan de Nederlandse documentaire. Hij deed het. 'Een ontzettende uitdaging, maar wel een risicovolle '. Ryninks was jarenlang onafhankelijke producent van documentaires, waaronder een aantal afleveringen uit de reeks De Tien Geboden.
Gisteravond vond de officieuze installatie in zijn ambt plaats in De Balie. Ryninks liet zich op eigen verzoek ondervragen door Willemien van Aalst, vorig jaar nog adjunct- directeur van het IDFA. Geen lastige vragen liever nog op dit moment. Ryninks begint immers pas per 1 januari, maar wilde alvast wel een aantal voornemens bekend maken.
Het Fonds voor de Nederlandse Film, waar de functie van algemeen directeur overigens ook vacant is, verstrekt subsidie-achtige leningen aan filmmakers in diverse genres. Jaarlijks worden er tientallen documentaires aangemeld. Na de verhoging is er nu 3,8 miljoen per jaar te verdelen. Aan Ryninks de taak een beetje lijn te krijgen in het docuburo van het fonds. De aanvraagprocedures versnellen is voornemen nummer 1 van de man die zegt van tempo te houden. Meer tijdstippen instellen waarop aanvragen kunnen worden ingediend is 2 en de korte documentaire weer terugbrengen in het fondspakket is 3.
Op het gebied van vertoning en distributie, de achilleshiel van de documentaire, is Ryninks het volgende van plan. Een stuk of tien theaters in het land worden uitgerust met goede videoprojectoren. In dat vertoningscircuit wordt, liefst op vaste dagen ('Woensdag geen gehaktdag, maar documentairedag', grapte Ryninks) de recente oogst gedraaid, zodat het hele land actueel bediend kan worden.
Dit heeft als gevolg dat er minder documentaires opgeblazen worden naar het bioscoopformaat van 35 mm. Een voorwaarde voor een bijdrage van het Filmfonds was altijd dat de docu, gedraaid op Super 16, video of wat dan ook , uiteindelijk vertoond zou worden in een (peperdure) 35 mm kopie. Met de toenemende kwaliteit van videoprojectie heeft het geen zin daaraan vast te houden. Een heel realistisch standpunt.
De machtigste man in doculand liet een aantal fragmenten zien van films die hij bewondert. Hij zegt een voorkeur te hebben voor sterk journalistieke films, maar ook voor cinéma vérité- achtige docu's. Liever geen voice over, geen reportage-stijl, maar wel een zichtbaar sterke band tussen de camera en de mensen ervoor. De bij de installatie aanwezige documentairemakers knoopten dit goed in hun oren.
Huib Stam