DV staat voor Digitale Video. Daarmee worden digitale camera's aangeduid, die voorheen camcorders heetten. Kleine, handzame camera's van Japanse merken, met een verbluffend goed beeld. Meer en meer wordt DV gebruikt voor professionele filmproducties. Apparatuur en tapes zijn gunstig geprijsd. De regisseur is zijn eigen geluidsman en cameraman, monteren kan op elk beetje computer.

In de Talk of the Day wisselden drie filmers van gedachten over de nieuwe ontwikkeling. Peter Wintonick, regisseur van Cinéma Vérité - Defining The Moment , Leo de Boer, regisseur van The Train to Grozny en Jesper Jargil, maker van The Exhibited. Jargil en De Boer benadrukten het gemak dat een kleine camera biedt in kleine ruimtes. Jargil legde een groep acteurs in een groots stuk annex kunstwerk van Lars von Trier vast. Zijn film dateert uit 1996 en gaat dus vooraf aan films als Festen en Dancer in the Dark, die ook op DV gedraaid werden.

De Boer reisde voor zijn film per trein van Moskou naar Grozny. Aan boord filmde hij de passagiers: een bont stel. De grootste problemen met het draaien in de trein was het geluid. De Boers tolk droeg een revermicrofoon en schoof dicht tegen de geïnterviewde aan om diens geluid op te vangen. De Boer benadrukte dat het draaien op DV anders te werk gaat dan met reguliere tv en filmcamera's, maar dat het filmmaken niet wezenlijk verandert. In de montage zit de maker met dezelfde problemen. Misschien met nog grotere, omdat hij snel veel materiaal draait.

Wintonick had zo zijn bedenkingen over het stelen van beelden, zoals hij het stiekum filmen noemt. De Boer geeft toe dat er een belangrijk moreel aspect bij komt kijken, maar stelt dat je je daar als filmmaker van moet distantiëren tijdens het draaien. Met een DV-camera kom je wel eerder in intieme situaties terecht, die voor de gefilmde mogelijk onaangenaam zijn.

Wintonick ziet ten opzichte van de cinéma vérité niet een wezenlijke verandering . Je kan een DV-camera ook op een statief zetten en een mooi plaatje kadreren. Jargil ziet vooral voordelen in de lage kosten. Een maker kan gaan filmen wanneer hij wil, zonder langdurige financieringstrajecten te hoeven afgaan. De Boer ziet in DV-filmen de mogelijkheid van het maken van études, tussen opera's en concerten door.

De gespreksleider maakte tenslotte met zijn digitale fotocamera nog een plaatje van het drietal.

Huib Stam