'Je hebt geen idee meer waar je bent', zegt een vrouw tegen haar medepassagier. 'Ik hoorde net dat we in Amsterdam waren', antwoordt hij. Ze kijken met een bekertje popcorn in de hand naar de film Simon van Eddy Terstall , in de intercity richting Maastricht.

De wagon is geblindeerd en voorzien van roodfluwelen gordijnen, dimlichtjes en een projectiescherm. Het resultaat is een schommelende bioscoopzaal met 21 zitplaatsen.

De bioscoopwagon, die tot en met zondag pendelt tussen Haarlem en Maastricht, is onderdeel van een charmeoffensief van de Nederlandse Spoorwegen en moet reizigers in stijl naar het Nederlands Film Festival in Utrecht brengen. De NS wil de pijn verzachten die ieder najaar weer optreedt door vallend gebladerte. De bioscoopwagon, met een gewoon treinkaartje toegankelijk, komt de reiziger tegemoet.

De bioscooprit heeft al bij aanvang tien minuten vertraging. Toch is de reiziger positief. 'Hoe lang duurt ie?', vraagt Ine Vonken opgetogen. De openingsbeelden van Simon glijden over het scherm als ze zich op een bank laat zakken. ' Anderhalf uur? Dan kan ik hem net bekijken.' Vonken zit achter in de wagon, waar het razen van de trein hoofdrolspeler Marcel Hensema bijna overstemt.

De programmering van het filmhuis op wielen is in handen van het Nederlands Film Festival. Titels als Vet Hard, Leef!, 06/05, Eilandgasten, Minoes en Abeltje worden geprojecteerd, alsmede verscheidene korte films tijdens de ochtend- en avondspits. Maar dat kwalitatief sterke aanbod heeft ook een keerzijde.

' Ik ben bang dat ik blijf zitten,' geeft een vrouw van middelbare leeftijd als reden op waarom ze niet in de bioscoopwagon zit, maar op een klapstoeltje in een tussenruimte van de trein. Ze denkt door de film zo meegesleept te worden dat ze het omroepen van de stations niet meer zal horen.

De trein nadert Utrecht. Het echtpaar De Bock staat in de deuropening van de bioscoopwagon en probeert nog zo veel mogelijk van de film mee te pikken. Op het perron aangekomen, kijken ze elkaar aan. 'Wat een leuke film was dat, zeg!'

Misschien hadden ze toch maar een kaartje naar Maastricht moeten kopen, bedenkt mevrouw De Bock nu. Na slechts twintig minuten van Simon gezien te hebben, kun je slechts gissen naar de afloop.