Lehman was het meest bekend als scenarioschrijver, maar was als producent bij drie films betrokken en regisseerde ook een film: Portnoy's Complaint (1972).
Als scenarioschrijver werd Lehman vijf maal onderscheiden met een Writers Guild Award. Hij werd zes keer genomineerd voor een Oscar, maar kon die niet verzilveren. Hij kreeg in 2001 een ere-Oscar voor zijn oeuvre.
Lehman werd geboren in New York en begon zijn carrière als journalist en schrijver van korte verhalen. Zijn fictiewerk werd gepubliceerd in bladen als Esquire en Cosmopolitan. Zijn succes werd opgemerkt door Hollywood; in 1954 vroeg filmmaatschappij MGM hem het scenario voor de film Executive Suite te schrijven .
Executive Suite was het begin van een samenwerking met regisseur Robert Wise, met wie hij daarna nog drie films maakte: Somebody Up There Likes Me, West Side Story en The Sound of Music.
Samen met Billy Wilder en Samuel A . Taylor schreef hij het scenario voor het door Wilder geregisseerde Sabrina ( met Audrey Hepburn en Humphrey Bogart). Voor de verfilming van Lehmans eigen novelle Sweet Smell of Succes (1957) werkte hij samen met toneelschrijver Clifford Odets.
Voor Alfred Hitchcock schreef Ernest Lehman het scenario van North by Northwest (1959), waarvoor hij een Oscarnominatie kreeg. Ook voor West Side Story (1961) kreeg hij een Oscarnominatie. Die film won tien Oscars, in elke genomineerde categorie behalve het scenario.
Lehman schreef het scenario voor de verfilming van Edward Albees toneelstuk Who's Afraid of Virginia Woolf, en was eveneens producent van de film. Hij maakte zich sterk voor (de debuterende) regisseur Mike Nichols en hoofdrolspelers Elizabeth Taylor en Richard Burton. Ook haalde hij filmmaatschappij Warner Bros. over om Albees taalgebruik niet te kuisen en de film in zwart-wit te filmen. De film kreeg dertien Oscarnominaties, waaronder twee voor Lehman.
Na het minder succesvolle Hello, Dolly! (1969) maakte Lehman een bewerking van Philip Roths roman Portnoy's Complaint, waarbij hij scenarioschrijver, producent en regisseur was. Hij gaf later toe dat hij daarmee te veel hooi op zijn vork had genomen.
In de jaren zeventig schreef hij nog de scenario's voor Family Plot (de laatste film van Hitchcock) en Black Sunday (1977), waarna hij weer fictie ging schrijven. De roman The French Atlantic Affair was een bestseller. De laatste jaren verslechterde zijn gezondheid.
(Bron: Variety)