De plot is van ondergeschikt belang in het poëtische, fragmentarische Groen is toch de mooiste kleur voor gras; het gaat regisseur Van Driel om de sfeer en de details - van Dirks bandenplaksetje tot zijn liefde voor oude ansichtkaarten . En cameraman Lennert Hillege heeft goed oog voor de schoonheid van de groene Uitdammerdijk in Amsterdam-Noord én voor de fietsflat voor het Centraal Station van het grijze Amsterdam.

Vijf oude vrienden gaan samen op vakantie naar een lekker oud huis, ergens in Zuid-Europa. Dan verschijnt er ineens vluchteling uit Ghana in de tuin. Voor haar speelfilmdebuut ontwikkelde Margien Rogaar het scenario samen met het Nederlands-Vlaamse theatercollectief Wunderbaum, naar hun voorstelling Welcome in My Backyard.

Stan gaat naar het asiel om een hond uit te kiezen: Rita. Maar op hetzelfde moment kiest in hetzelfde asiel Trees dezelfde hond. Stan en Trees gaan samen voor Rita zorgen en al snel trekt Stan in bij Trees. Ze trouwen, met Rita als getuige en zijn dolgelukkig. Als Trees ziek wordt, drijft zijn schoonfamilie hem en zijn grote liefde uit elkaar. Stan stort zich op het bewerken van zijn landje. Daar groeit het idee voor hun hereniging...

De Poolse Alina is getrouwd met een Nederlander en woont in een comfortabele blanke buitenwijk. Ze wil liever vrienden zijn met Nederlanders dan met haar allochtone klasgenoten op de Inburgeringscursus die ze volgt. Wanneer één van haar klasgenoten, de Afrikaanse LULA, bij haar als schoonmaker begint, staan Alina veel verrassingen te wachten.

Een schrijver, een acteur en een regisseur uit de Lage Landen laten een bevriende actrice naar Los Angeles overvliegen om een rol te spelen in de film die zij daar aan het maken zijn. Aanvankelijk is ze dol enthousiast over het project, maar snel komt zij er achter dat de verhouding tussen de drie mannen verziekt wordt door een geheim dat ze met elkaar delen.

Felix (23) zoekt voor het eerst in zijn leven zijn vader op. Zijn vader, Johan (44), runt een muziekcafé in Amsterdam. Hij weet niet dat hij een zoon heeft. Felix bezoekt regelmatig het café van zijn vader maar steeds is er een reden om de bekendmaking nog even uit te stellen.

Olivier noemt zichzelf een statistisch wonder. Hij is bijna 27, terwijl de artsen hebben voorspeld dat hij met zijn aangeboren hartafwijking niet veel ouder dan 25 zou worden. Olivier lijkt niet te lijden onder de dreiging van een vroege dood; hij is een feestbeest met een tomeloze energie, en leeft met de dag . Totdat nieuwe medische technologie het mogelijk maakt hem te genezen en een nieuwe toekomst ineens voor hem openligt.