Idee?
'Zoals eigenlijk alle goede ideeën ontstond ook deze in de kroeg.
We hadden het over films en Dogma en kwamen er toen achter dat er in Nederland
en in de Balkan nog nooit een officiële Dogmafilm was gemaakt. En Dogma
interesseerde me altijd al. Ik vond het een enorm goede PR-stunt van Vinterberg
en Von Trier. Het is een prima manier om goedkope films te maken. Maar ik wilde
ook vooral een film maken over manipulatie en hoe ver mensen bereid zijn te gaan
.'
Kan je nog verder gaan?
'Ik kan altijd verder, maar het was
vooral interessant om met een nieuw genre te experimenteren. Ik heb realiteit
gemaakt vanuit fictie. Daar is volgens mij niet eens een naam voor. Eerst had je
de documentaire en toen de mockumentary, maar dit bestond nog niet. Je zou het
"fictoreality" kunnen noemen.'
Idolen?
'Ik heb geen idolen, maar er
zijn wel mensen die me inspireren, zoals Takeshi Kitano, Julio Medem en
Alejandro Amenábar. En Requiem for a Dream van Darren Aronofsky is een film die
ik zelf wel gemaakt had willen hebben. En dan niet zozeer omdat het een mooi
verhaal is, of technisch goed gemaakt, maar vooral omdat álles klopte. Ik kwam
met een beroerd gevoel de bioscoop uit, omdat de hele sfeer goed was. Alle
verhalen zijn al een keer verteld en je kunt het wiel niet opnieuw uitvinden.
Dus een goede film heeft een nieuwe invalshoek. Hij moet vooral eigenzinnigheid
en visie uitstralen.'
Ambities?
'Mijn nieuwe film heet One More Thing
. Het wordt zeker geen Dogma-film en hij speelt zich ook niet weer in Macedonië
af. Ik kan er nog niet zoveel over zeggen, maar het zal een soort drieluik
worden over hoe mensen horen, zien en zwijgen.'
Filmen in Macedonië?
'Het is heel uitdagend. Je moet fysiek en mentaal erg fit zijn. Er zijn veel
getalenteerde mensen, maar er is geen geld. Je werkt dus altijd met een strak
budget en slechte apparatuur. Gelukkig had ik niet veel geld nodig. Ik wilde de
Balkan laten zien vanuit het perspectief van een Balkanner. De realiteit tonen,
in plaats van al die pessimistische postoorlogsdrama's die door buitenstaanders
worden gemaakt. Gewoon de Balkan zoals het is: urban, simpel en eigenzinnig.'