Pim de la Parra gaf in oktober 2007 te kennen zijn filmloopbaan te willen beëindigen. In de jaren ’60 en ’70 maakte hij met zijn kompaan Wim Verstappen groot aantal films zoals Blue movie (1971), Liefdesbekentenissen (1967) en Dakota (1974). Met veel enthousiasme en doorzettingsvermogen wekten De la Parra en Verstappen de stellige indruk dat Nederland een heuse filmindustrie had en een echt filmland was.

Nadat hij in Nederland jong talent had gestimuleerd eigenzinnige Minimal Movies te maken, ging hij dat ook in Suriname doen. Met weinig middelen realiseerde hij in een paar jaar tijd een serie nieuwe speelfilms waarbij hij jonge Surinaamse makers opleidde in het filmvak. Met zijn ongebreidelde passie is hij een voorbeeld voor velen.

De la Parra kreeg de Gouden Kalf-speld op de openingsavond van het Back Lot-festival opgespeld.

The Back Lot is een organisatie die in Suriname culturele, educatieve en commerciële activiteiten initieert, ontwikkelt en uitvoert. Daartoe organiseert zij ondermeer jaarlijks twee filmfestivals.